Kurdelemin Rengi Kırmızı “Yıkadınız mı bulaşıkları? Çöpü de çıkarın dışarı.” “Yıkıyorum, az kaldı Cemal. Çöpü koydu Nihan.” “Nuran gelsene sen yanıma. Nihan yapar işleri. Kazık kadar kız oldu.” Milletin ne…
Sevgili Sevgilim Karlı, soğuk bir Kasım gecesi, sen 28 yıl önce doğuyorsun ve ben bugün bir kalem alıyorum elime, bir kâğıt koyuyorum önüme. Gaz lambamın ışığı yeterli, bir mektup kaleme…
Âh Şu Belkiler Olmasa Ellerimi geri ver bana Bir hiç gibi kaldım ortada İçimde küçük, koyu bir leke Büyüdükçe un ufak oldum Serildim yerlere Yerin dibine battım sonunda... Kordonu parçalanmak…
Yırtık Parantez Evler arasında bir yerde "kelebeğin küllerinden" dokuyorum kendimi girmeyin benim dingin mağarama Nietzsche’yle darbeler atıyorum toprağa en özgür kalabalıklarda bile yaşayamıyorum kalbim bir morg bekçisi "müslüman bir gecede"…
hayat; biyolojik bir babadır bu duvarın nesi var böyle bu ıssız odamın derken yıkıldı yere her bir parçam bin kere sonbahar pişiyor şairin tenceresinde gene... mışıl mışıl bir…
Soğuk Oyunlar İstanbul, 16 Ocak 2020 Saat 17.30. Annemin mezarının başından ayrılıp mezarlıktan çıkıyorum. Yüzümü sola çevirip, gözlerimi İstanbul’un boğaz manzaralı evlerine dikiyorum. Kar atıştırmaya başlıyor. Taşlı yollardan geçerek şehrin…
Binlerce Yıldızın Altında Binlerce yıldızın altında yürüdüm bir mevsim boyunca kıyıları ve patikaları. Yürüdükçe düşündüm ve düşündükçe yazdım, adımlar cümlelere dönüştü, mesafeler paragrafları yarattı. Binlerce yıldızın altında doğdu yazılan her…
Yegâh: Yaz Sonu Kulağımda Amy'ye yazılmış bir şarkı var. Pek sevdiğim bir gruptan. Ben onları tanıdığımda çokça asi, biraz yabani, kendini tanımadığı gibi etrafına da şartellerini kapatangillerdendim. Şarkı bahanesi aslında...…
Eşik İlk defa bir mahkeme salonuna giriyorum. Mübaşirden adımı duyunca heyecanlanıyorum. Filmlerdeki gibi değil; tanıdık olan sadece cübbeler. Duvarların ruhsuz beyazını tepedeki floresanlar hepten donduruyor. Camı olmayan, gün ışığı görmeyen…
Sadece Kazaydı Elindeki kırmızı kalemle sınav kâğıtlarındaki hataların üzerini çiziyordu. Altı kere altı otuz altı eder, otuz dört değil. Nerde öğreniyorsunuz anlamadım ki siz matematiği daha en basit düzeydeki soruları…
Bahar NİSAN 1992 Biliyorum bir gün her şeyi unutacağım o vesile ile yazıyorum. Nasıl bir his bu? Niçin bu denli köklü ve derin? Ne olacak yani bütün benliğim, bütün anılarım…
Sevmezsiniz Bilirim Benim mutsuzluğumla kimse örtüşemez İsterdim ben de mavi kadar güzel ve neşeli olmayı İsterdim ben de yeşillikler gibi sarıp sarmalamayı Veyahut kupkuru otlar arasında renkli bir çiçek olmayı…
Korsan Edebiyat ayrıcalıklarından yararlanmak için hemen giriş yapın!
