Yerine Ulaşmayan Mektuplar – 2
Sevgilim,
Bu senden haber alamadan yazdığım ikinci mektubum. Büyük bir korku ve endişe ile yazıyorum bu mektubumu. Az önce radyoda akşam haberlerinde, senin olduğun bölgede Türk vatandaşlarına saldırıldığını dinledim. Ölü ya da yaralı sayısı henüz verilmedi. Öyle kaygılıyım ki tırnağının ucuna bile zarar gelmiş olma düşüncesi beni mahvediyor. İyi olduğunu düşünmek istiyorum, buna çabalıyorum. Hâlâ o bölgede olsan, mektuplarıma cevap verirdin diye avutuyorum kendimi. Ama öte yandan kafamda bin bir türlü senaryo üretmeye de devam ediyorum. Sensiz daha kaç soğuk gece geçireceğim? Kaç sabaha daha uyanacağım? Sen olmadan güneş doğmuyor, yıldızlar aydınlatmıyor gecemi.
Türkiye’de siyasi ortam çok gergin sevgilim. Pek çok siyasi suçlu gözaltına alınıyor. İdamlar olacağı konuşuluyor. Çeşitli darbe söylentileri dolanıyor etrafta. Ama ben ve çocuklar iyiyiz merak etme. Çocuklar okullarına gidip geliyorlar. Karne almalarına da çok az kaldı. Belki sen de ara tatilde gelir, hem bana hem çocuklara sürpriz yaparsın diye ümit ediyorum. Engin oyuna dalıp senin yokluğunu bastırsa da Mine seni çok özledi… Belli etmese de anlayabiliyorum bunu bakışlarından. Lütfen üzülme, beklediğimiz kişiye değiyor bu hasretimiz.
Selma Teyze uğradı dün yine. Gün aşırı geliyor, sağ olsun. Kira için ondan bir miktar borç istedim, halletmiş oldum böylece. Annenler maddi olarak zor bir dönemden geçiyormuş. Bu nedenle onlardan isteyemedim. Selma Teyze’nin borcunu da peyderpey ödeyeceğim, sen merak etme. Borç aldığım için de lütfen bana kızma, mecbur kalmasam katiyen böyle bir duruma sokmazdım kendimi.
Bülent’çiğim, son zamanlarda kendimi hayli yorgun hissediyorum. Dün bunun için hastaneye gittim. Çeşitli testlerden ve muayenelerden geçtim. Şimdi sonucunu beklemekteyim. Ciddi bir şeyim olduğunu zannetmiyorum. Gece gündüz dikişle uğraşmak ve senin hasretinle yanmak çok yordu beni. Sonraki mektubumda seni mutlaka sonuçlardan haberdar edeceğim. Boş kaldıkça dinlenmeye çalışıyorum şimdi. Çocukların yüzü gülsün diye, bugün onları Beyoğlu’na dondurma yemeye götüreceğim. Babamla gittiğimiz yere gidelim, diye tutturdular kaç gündür. Gönül koysunlar istemedim. Hem onlara hem de bana çok iyi gelecek diye düşünüyorum. Senin de bizimle olacağın günleri sabırsızlıkla bekliyorum.
İkinci mektubumu da burada sonlandırıyorum sevgilim. Umut kırıntılarıyla beslenmeye devam ediyorum. Senden en kısa zamanda haber almayı ümit ediyorum. Sağlıkla kal. Seni seviyorum.
SEZEN
Yazarın (Zeynep Çelebi) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Yerine Ulaşmayan Mektuplar – 2
