Meyus, Meyus: üzgün, kederli. Günbatımı Dağları’na kadar uzanan yeşil çeltik tarlaları tüm görkemiyle gökyüzünü selamlıyor. Kayalıkların arasından fışkıran irili ufaklı kan otları, uğur böceklerine ev sahipliği yapıyor.
Günbatımı Dağları’na kadar uzanan yeşil çeltik tarlaları tüm görkemiyle gökyüzünü selamlıyor. Kayalıkların arasından fışkıran irili ufaklı kan otları, uğur böceklerine ev sahipliği yapıyor. Baharın müjdecisi çiğdemler çiçek açmış. Yağmuru kucaklamaya hazırlanan çavdar tarlaları, hüznün yaralı çiçeklerini getiriyor göz uçlarıma.
Isırgan otları eziliyor ayaklarımın altında. Toprağın badem kokusunu dolduruyorum ciğerlerime. Büyük bir boşluğa düşüyor aklım. Aldığım her nefes hiçliğe vuruyor kendini. Ruhumu sarıyor deli sarmaşıklar. Kuşlar en yanık aşk şarkılarını fısıldıyor. Yalnızlığa vurgun mısralarım dokunuyor saçlarıma. Göz kapaklarımın altında da bir ölüm kalabalığı…
Yaşamaya dargın yapraklar misali rüzgâra bırakıyorum kendimi. Hüzün bulutları birikiyor avuçlarıma. Yosun tutmuş dalgakıranlara götürüyor beni üşengeç ayaklarım. Parmak uçlarımda biriktirdiğim sözler yankılanıyor ruhumun mercan kayalıklarında. Acı küfürler savuruyorum gökyüzüne. Ceplerime doldurduğum çakıl taşlarını bırakıyorum denizin akıldan yoksun kalbine.
“Yürek her acıyı mahşere götürür,” demişti bir keresinde babam.
Yaşamak rengârenk baharı karşılamak değilmiş!
*Meyus: üzgün, kederli.
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Isırgan otları eziliyor ayaklarımın altında. Toprağın badem kokusunu dolduruyorum ciğerlerime. Büyük bir boşluğa düşüyor aklım. Aldığım her nefes hiçliğe vuruyor kendini.
