Mülteci bir vagon

Mülteci bir vagon

Sıkıyorum yumruklarımı

terk edin beni

karanlık büyücüler!

sesimde şiir var benim

sesimde şarkı

sesimde çığlık

nedir bu beslediğim

zamandan daha ağır

kurşuna dizdiler yankılarımı

ilhamlarım mülteci bir vagonda

tenimde kavruldu nefesin

çıkmaz bir sokakta

bütün güller dikenli

gidilen bütün yollarda

oturup ağladık

ağladık, sarıldık

kasıldı içim!

Seslendim Tanrı’ya

yükselsin sular

hepimizin gittiği bir yer var orada

saçlarım uzadı

istila ediyor yüzümün her yerini

koru beni ey kalbim

çok da görkemli değildir kurtuluş hikayeleri

ah benim güzel renklerim

tırmandın soğuklara

harladım ateşi

ateş; bir kalemin ucunda

anlamsızdı o döngüler

gölgesi hep korkunç

kanatlar diktim kelebeğime

dönüşsün diye

hepimiz düşüydük Tanrı’nın

ruhumuzda bir giz

bir yaprak hışırtısı rüzgarın seslendirdiği

önce kapısı gıcırdadı evimin

eşiğinde uçurumlar

varlığıma hep uzaktın

kısaldı sonra ezgilerim

yokluğuna sığındım

harfler süzüldü boynumdan

günahları sivrilmiş bu dünya

söküyorum suretimi aynandan!

gri, soğuk ıslak

yine de nihilist değilim!

Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.

Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.

– Mülteci bir vagon

i l l k k j j n n m m b b v v c c a z z e e r t y u ı ı o o p ğ ğ ş l ü ğ