Yüzleşme

Yüzleşme

Yaptığım hiç bir şeyin sonu gelmiyor. Birden başlayan sağanak yağmur gibiyim. Her yer karanlık. Bir kaç melodi geliyor kulağa ancak genellikle bir dram müziği bu. Bir çift, ahenkle dans ediyor içi bir demet adını bilmediğim çiçek olan vazonun bulunduğu masanın etrafında. Sanki her zaman bu andalar ve dans ediyorlar. Tık…tık…tık… Müziğe dahi gerek olmasa gerek artık. Bir kısım ses böyle gelse de mevzumuz başarısızlıklar ve kendini en ufak durumda kaçmaya meyil eden bu ruh halim olması. Sanki her yol çok güzel ancak bitirmek için var değiller. Sadece yola girmek ve iyi giderse devam etme safhası keyifli.

Siz hiç ne yaparsanız yapın her konuda eksik kaldınız mı? Hani çevrede vardır birileri, hedefleri olur ve yaparlar. Şu kilo olacağım derler ve olurlar. Yahut yurt dışında master hedefler yine olurlar. Akademik kariyer yapacağım derler ve yaparlar. Ben sanırım hiç ait olamayanlardanım. Her şeye biraz yeteneği olan ama hiç bir zaman tam olamayan… Her rüzgâra tutulan… Esmek isteyen oradan oraya ama baktığımda Ankara’dan çıkabilmiş de değilim. Sanki bu mahallede öleceğim ve son sözüm dahi yapmayacağım hayallerden oluşacak. Son sınıfta okuduğum okulu bırakma cesaretini gösterip gerçekten beni heyecanlandıran bölüme geçebilmiş değilim.

Bir zaman aralığında takılıp bir süre nasıl bir şeyleri yanlış yaptığımı düşünüp duruyorum. Sanırım en kolaya kaçtım her zaman. İnsanlar bana çok kaba geliyorlar. Çok da narin olduğum söylenemez özünde. Aslında buna karşılık sert duruşumla göz korkutan ben olurum. Onların yarattığı buhran ve terbiyesizlik benim zayıf gözükmeme sebep oluyor. Susmam onların konuştuğu dil ile konuşamayacak olmamla ilgili. Hayat çok acı verebiliyor insana. Bense umursamazlık boyutundayım. Rüyalar görüyorum ve kâbuslar. Hangisi gerçek yaşamın bilmiyorum. Hangi karar doğru bilmiyorum. Pek de büyük sayılmayan yaşım sanki almış başını gitmiş gibi geliyor. Hâlbuki yerinde sayıyor. Olaylar patlıyor, insanlar hastalanıyor ve ölüyorlar.

Şimdi ben aylar sonra elime kalem alıyorum, sen fırça al ya da gitar yahut ne seni iyi hissettiriyorsa… Henüz bitmedi! Belki başlamadı bile. Güzel bir nefes çekelim ve başlasın mı yeniden hayat? İnsan bence kusurlu bir varlık. Benimse tekrar okurken içimi cızırdatan bu durumlar… Gökyüzünü düşünelim, evet rüzgâr ben olabilirim bu defa. Kalemim bırakma beni…

Lisede bir öğrenciyken okul çıkışlarında şiir seslendirmeleri dinlerdim. Beni derinden etkileyen şiirle sizi baş başa bırakıyorum.  Görüşmek dileğiyle!

Anlatamıyorum