Hüzünlü Rüyalar Senfonisi
Müzik kulaklarımın içinde çınlamaya başladıktan sonra bu ritme kaptırdım kendimi. Her yaşanan durumun çözümünde melodik bir yan varmışçasına… Dallarından kırılıp döküldüğüm yapraklardan düşerken, bir mırıltıyla eşlik ettim içimdeki acı dolu hüzün parçalarına. Damlalar artarken fırtınaların coşkusunda, belki evlerin çatıları kırılırken çıt çıt… Ben başladığım yerde son adımdayım. Nefes alışlarının dahi melodisi olduğu bir rüyanın sesi bu…
Parmaklarım parlak hiç dokunulmamış, cezbedici tuşlarda geziniyor. Çıkan seslerin ahengine kaptırıyorum kendimi ve dans etmeye başlıyor durgun kalabalık. Seslerimiz de katılıyor bu ritme. Dışarıdaki soğuktan uzak, ısınıyor insanların tenleri. Sis inmiş gözlerime, kayboluyorsun… Gözükmüyor gözlerinin hangi hisle en son kayıp olduğu. Üstelik buğulu ortalık…
Sonra duruluyor ortalık birden. Kabalık kayboluyor uzak diyarlara. Tellerine vurulmayan gitar hüznü çözüyor gece yarısı sokaklara. Bir sinek konuyor dirseğime. Üstelik kabuk bağlamıştı dolaştığı yara izlerim…
Boşluğun sesindeki dalgalar çekiyor içine. Sensizliğin bir melodisi vardır diye fısıldıyorum kulağına usulca. Hiç duydun mu bu ezgiyi? Ayakkabılarımızın sesi, sokak boyu takır takır takırdıyor.
Kaşların çatılıyor aniden, inilmesi gereken durakta inilmemiş üstelik. Ama bitecek yol, tükenecek. Sonra sensizliğin senfonisi başlıyor. Sarmaşıklar halinde kıvrılıyor kavgalarım. İç sesim susturamıyor sensizliğin senfonisini. Bir ses yükseliyor uzaklardan…
İşte karşınızdaaa!
Hüzünlü Rüyalar Senfonisi!
Hoşgeldiniz!
Yazarın (sinelif) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
