Oku!
Aslında bu çalışmayı çekinerek yapıyorum. Biliyorum ki bir sürü eleştiri alacağım. Biliyorum ki haddimi aşmak bu… Ama yaklaşık 5 yıldır yazdıklarımı korsankalem.com’da paylaşıyorum. Bir sürü badire atlattım. İlk başladığımla şu an ki ben arasında epeyce fark var. Hayatım boyunca paylaşmaktan yana olan kişiliğim, yazmak konusunda da devreye girdi ve haziran ayı başında korsanedebiyat.com’u kurarak benim gibi yazma meraklılarıyla bir ekip oluşturduk. Bunu neden yaptığımı çok sordum kendime… Neden yazıyordum? Okumak tamam da yazmak ne iş? Biliyorum ki bunun kesin bir yanıtı yok. Anlatmak istiyorum. Anlatmak istiyoruz. Dilimiz döndükçe, kalemimiz yazdıkça anlatmak…
Bu sürece gelirken bir sürü zorluktan geçtim. Yazdığım şiirleri yırtıp attım. Yazmayı defalarca bıraktım. Ama dönüp dolaşıp yeniden içine çekti beni. Gece rüyalarımdan kalkıp penceremden sızan ay ışığında yazdım. Nihayetinde birbirimizden kurtulamayacaktık ve sımsıkı tutunacaktık birbirimize… Kendin gibi yazabilmek için, bir sürü yazar okumak gerekliliğine inandım. Her okuduğum yazarın bana yeni bir kelime, yeni bir cümle kattığını fark ettim bir süre sonra… Çocukluğumdan beri var olan gözlem yeteneğimi nasıl geliştirmem gerektiğini, bir anlık ilhamların nasıl kayıt altına alınacağını, yaşayarak adım adım tecrübe ettim.
Bir yazarın temel problemi nedir sorusuna, her dönem farklı cevaplar buldum. Her dönem bulduğum bir önceki cevabın eksikliğinin farkına vardım. Muhtemelen bu süreç hiç bitmeyecek. Geliştikçe, değiştikçe, yeni kelimelerle tanışıp yeni cümleler kurdukça, bu cevaplar çeşitlenecektir. Temel kaygıların yazdıklarımıza şekil verdiği gerçeği ve yarının umut ve umutsuzluğu üzerine bireylerin bakış açısı, neden yazdığımız konusunun temel ve basit cevabıdır…
Bu çalışmanın kaç bölümden oluşacağı konusunda kesin bir kararım yok. Ama bu zamana kadar ki tüm deneyimlerimi size aktarmak –doğru ya da yanlış-, benim için de heyecan verici… Zira bunların hiçbiri doğru olmayabilir. Ama her birinin de doğru olma ihtimali olduğu için okumaktan zarar gelmez diye düşünüyorum… Okumaktan ne zarar gelir ki? Zaten bunca acı okumamaktan dolayı değil mi? Okumamaktandır, yüreklerimize salınan tüm bu acılar.
İlk ders, ilk bölüm, ilk emir: Oku!
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
