Seni Her Gördüğümde
  1. Anasayfa
  2. Deneme

Seni Her Gördüğümde

0

Seni Her Gördüğümde

Seni her gördüğümde:
Görmeme gerek de yok gerçi, kaos ve mantıksızlığın ayak seslerini o kadar net duyabiliyorum ki…
Seni her gördüğümde:
Bir dönem çok samimi olduğum arkadaşımla yürüyen merdivenin farklı kollarında karşılaşmış gibi hissediyorum. Panik halindeyim. Kulaklığımı mı çıkarayım, sana selam mı vereyim, önümde ve arkamda uzanan kalabalığa mı veryansın edeyim, ne yapayım bilemiyorum. Ben anlatamam, sen anlayamazsın. Hiç anlayamadın, hiç anlatamadım.
Seni her gördüğümde:
Ilık ve esintili bir günün sabahında balkonda şekerleme yaparken çalan kapının sesiyle nasıl irkiliyorsam, öyle irkiliyorum. Biliyorum, az sonra öyle mantıksız bir şey yapacaksın ki, anlamak için ne yaparsam yapayım etkili olmayacak. Ağlayacaksın, güleceksin, saçmalayacaksın, anlatacaksın. Dinlemekten başka yapabileceğim hiç bir şey olmayacak ve yine, yeni yeniden; seni dinleyeceğim.
Seni her gördüğümde:
Yarışın sonunda bitiş çizgisinde kaplumbağayı gören tavşan gibi hissediyorum. Aklımda o soru, “ben ne yaptım?”. Çaresiz hissediyorum tıpkı tavşan gibi. Az sonra vereceğin karar, minik bir kaosu tetikleyecek, buna eminim. Her zaman böyle oldu, şimdi de böyle oluyor, gelecekte de böyle olacak. Verdiğin her kararla minik kaoslar yaratıyorsun, bunu nasıl başarıyorsun bilemiyorum. Tıpkı o tavşan gibi çaresizce izliyorum ve genellikle bu minik kaosların tam merkezinde buluyorum kendimi.
Seni her gördüğümde:
Pamuk şeker satıcısını fark eden çocuklar gibi heyecanlanıyorum. Koltuktaki yerine kurulduktan sonra elindeki kumandanın pilinin bittiğini fark etmiş insanlar gibi sinirleniyorum. Aynı anda çok farklı şeyler hissediyorum.

Seni son kez görmem gerek:
Neler olup bittiğini kavrayamadan bitti her şey. Geride pek bir şey de kalmadı. Öyle sinirliydin ki yakarken, yıktıklarını dahi yaktın. Geriye sadece küller, kırılmış kalpler ve yaşanmamışlıklar kaldı. Her zaman yaşanmışlıklar kalmaz ki geride, bizden kalanlar da yaşanmamışlıklar oldu. Tam da bu yüzden seni son kez görmem gerek. Kavrayamadım, anlayamadım. Sinirli ve çok kararlıydın. Çok çabuk oldu-bitti her şey. Anlam veremedim, kendimi ifade edemedim. Seni son kez görmem gerek; belki de son kez, seni anlamam gerek.
Seni son kez görmem gerek:
Hayallerim çağırıyor seni, gerçeğe dönüşmek istiyorlar. Seslerini duyabiliyor olman lazım, çok yüksek perdeden bağırıyorlar. Duyamıyor olma ihtimalin için belki de, seni son kez görmem gerek. Hayallerimi duyman, daha da ötesi dinlemen gerek. Geleceğe dair beni gülümseten her karede, sen de varsın. Bu yaşanmamışlıkları öyle kararlı yakıp yıktın ki, onarmak için yardımına çok fazla ihtiyacım olacak. Seni son kez görmem gerek, yardımını istemem gerek.
Seni son kez görmem gerek:
Notalar art arda sıralanıp şarkıları meydana getirir. Gülümsemelerin ve var olduğun anlar art arda sıralandığı vakit, mutluluğu ve huzuru meydana getirirdi. Bu anları özlememek elde değil. Ellerimi bu anlara dair küllere bulayıp, yana yakıla geçmişi yad etmekten bıktım artık. Yaşanmamışlıklar kaldı geride, bunları birlikte yaşamamız gerek. Seni son kez görmem gerek, mutluluğa ve huzura seninle birlikte kavuşmam gerek.
Seni son kez görmem gerek:
Seninle birlikte yürümem gerek.
Seni son kez görmem gerek:
Son olmaması için mücadele etmem gerek.

Seni Her Gördüğümde

Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.

Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

İlginizi Çekebilir

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir