Acı Yaşandıkça
İçinin sıkıntısından kurtulmak için kendini balkona attı. Ağustos böceklerinin sesi, rüzgârın hafif dokunuşları, yıldızların parlaklıkları ona bir şeyler çağrıştırıyordu. Derin bir nefes aldı.
Koku…
Bu yazın kokusuydu, anıların dokunuşuydu zihnine. Bir kez daha çekti içine.
Ciğerlerini yakarcasına bir nefes daha…
Bütün acı birikti içinde. Hafifçe kafasını kaldırdı. Gökyüzüne baktı, bütün bu acıdan kurtulmak istercesine…
Gözünden akan yaşların farkında dahi değildi.
Kafasını sağa çevirdi ışık…
Bir evin ışığıyla umut tam olarak bütünleşmişti. Oysa sıradan bir balkon ışığıydı. Bir süre bakakaldı. Anıların muğlak bölgesine sıkışıp kalmıştı.
Bahçedeki çiçekler, balkon ışıkları, yıldızlar hatta o koca kiraz ağacı da bu karmaşaya şahitti. Rüzgâr yüzüne çarpınca kendine geldi. Sertti. Bu sefer acımasızdı. Mazinin sızısını vuruyordu sanki.
Onu da kendine getiren buydu. Ne o eski oydu ne de o ışık eski ışık. Ne geri getirebilirdi o yazı ne de kaçabilirdi gerçeklikten. Acısını içine bastırdı ve kendini odasına attı.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Acı Yaşandıkça
Bütün acı birikti içinde. Hafifçe kafasını kaldırdı. Gökyüzüne baktı, bütün bu acıdan kurtulmak istercesine… Gözünden akan yaşların farkında dahi değildi. Kafasını sağa çevirdi ışık… Bir evin ışığıyla umut tam olarak bütünleşmişti. Oysa sıradan bir balkon ışığıydı. Bir süre bakakaldı. Anıların muğlak bölgesine sıkışıp kalmıştı.
