Kahkaha ve Bina
Sokağıma pencereden baktığımda beton yığınlarının kalbime dokunacağı hiç aklıma gelmezdi. Betonların griliği fısıldıyor; beni kendilerine çekiyorlardı. Bir ihtimal içlerinde neler yaşandığını söylemek istiyorlardı. O kadar ki bir annenin mutfakta süt ısıtırken çocuğuna ettiği tebessümler hatırına hâlâ ayaktalardı. Onun süt hazırlarken kadife sesiyle söylediği çocuk türküsüyle betonlar adeta dile gelmiş; coşkuyu ifade etmek için bugün gözüme çarpmışlardı. Kazulet yapı, çocuğun yürütecinde bir o yana bir bu yana savrularak, annesini çekiştirerek attığı kahkahaları pencere denilen boşluklarından kuşlara duyuruyor, diğer beton yığınlarını ya da düzenli döşenmiş molozları yeşillendiriyordu.
Bana pencereden izlemek yetmemişti artık. Kırmızı atkımı dolayıp dışarı çıktım. Binanın önünde durup başımı yukarı kaldırdım. Gözlerimi kapattım ve onu dinlediğimi hissetsin diye ellerimi uzattım. Birden sis kapladı etrafımı. Burnuma binanın kokusu geldi. Bu koku kapalı havalarda yağan yağmurun ziftlerden çıkardığı kokuya benziyordu. Kendimi halsiz hissetsem bile içimde tuhaf bir mutluluk vardı. Bunun nedeni o beton yığınının benimle anne ve çocuğun kahkahalarını paylaşıyor olmasıydı.
Kahkahanın geldiği yer binanın kalbiydi. Binanın en çok ritim tutulan yeriydi burası. Bana şehrin ağlayan yüzüne inat gülümsediğini hatta kahkaha attığını gösteriyordu işte. Her yana bulaşmış sise, zift kokulu havaya rağmen gülümsüyordu. Onunla beraber ben de kahkaha atmaya başladım. Bu işlem sırasıyla dudak kenarında ince bir sırıtış, sonra gülümseme, ardından ağız dolusu kahkahalarla devam etti.
Kahkahalarım, kuşların duyduğu çocuk sesi kadar masum gelmedi. Yine de küçücük bir çocuk gibi güldüm. Binanın mutluluğuna ortak olmak için güldüm. O da şahit olduğu kötü anıları unutarak, çocuk hatırına güldü. Gözlerimden yaş geliyordu artık. Karnım da ağrımaya başlamıştı. Yine de kahkahalarımız bitmesin, anneler çocuklarına hep türkü söylesin istedim. Uzun uzun kahkaha attıktan sonra susma zamanı gelmişti. Sessiz olmak gerekti. Artık çocuk uyuyacaktı.
Sitemizdeki diğer öykülere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Kahkaha ve Bina
