Minerva’ya Şiir
Aymazlara burkulur camdan buğular,
Mor kervanlar çürür beyzalarında,
Katran hatmiler asılır ansızın,
Âmâ hevesler düşer ıssız pervazlara…
Ağudan zakkumlar gizlenir put bahçelerinde,
Göç eder mayasız akşamlar,
Susuz yazlar üşür,
Azat eder kördüğümleri kurşuni bi’ meftun!
Biz sevinirken büyür yassı bala,
Mai cihana sarılır yedi düvel,
Tumturaklı uçurumlar seğirir kinimde,
Köksüz kanyaşlara eğilir dilhun hüthütler.
Ey Minerva vazgeç bilgeliğinden,
Hazzı arar durur makber!
Ab-ı hayata ser mübrem esrikliğini,
Kanunlar yazar cansız ikindileri…
*Fotoğraflayan: Mustafa Aslan
*Aymaz: çevresinde olup bitenlerin, olayların ayrımına varmayan, gerçekleri görmeyen, sezmeyen (kimse)
*Beyza: beyaz
*Hatmi: ebegümecigiller familyasından bir çiçek
*Âmâ: kör
*Ağu: ağı, zehir
*Meftun: gönül vermiş, tutulmuş
*Bala: çocuk
*Mai: Mavi
*Tumturaklı: gösterişli
*Esrik: çok içki içen, sarhoş; herhangi bir nedenle kendinden geçmiş olan
*Kanyaş: yabani bir ot türü
*Dilhun: çok üzgün, içi kan ağlayan
*Minerva: Roma mitolojisinde bilgeliğin, ticaretin, sanatın, tıbbın tanrıçası
*Makber: mezar
*Ab-ı hayat: ölümsüzlük suyu
*Mübrem: çok gerekli olan
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Minerva’ya Şiir
l l k k ş ş m m n n b b v v c c z z a a e e r r t t y
