Soğuk iklimlere uçan bir kuş olabilirdim. Evet, sevgili Tanrı beni böyle yaratabilirdi.
Zannedersem göğü çok doldurmayan küçük, beyaz bir kuş olurdum. Hani gözbebekleri yukarı baktığında pike yapan, kendi halinde uçuşan, huzur dolduran kuşlar vardır ya; hani sadece görmek isteyenin görebildiği o kuşlar işte onlardan olurdum ben de. Soluksuz uçardım.
Sevgili Tanrı dünyaya gelirken benim fikrimi alma zahmetinde bulunsaydı bir fil olmayı yeğlerdim. Kalpleri kırıldığında aramızdan sonsuza dek ayrılan filler gibi tek bir acıda kurtuluverirdim beni üzmekte olan kalbimden. Ne daha çok hayal kırıklığına uğrardım böylece, ne de hayallerimden kopartılırken iplik iplik sökülmezdi ölen kalbim.
Sevgili Tanrı benden fikir alma zahmetinde bulunsaydı eğer belki bir balık olmayı isterdim.
Ne yaşandıysa, ne olduysa her şeyi unuturdum. Her gün yeniden doğmuş gibi hayata yeniden başlayabilirdim. Bazı sözleri hiç söylememiş olurdum. Bazı sözleri de söyleyecek cesaretim olurdu belki de.
Pek sevgili Tanrı beni bir Anka kuşu olarak da yaratabilirdi. Biraz zahmete girseydi pek tabi.
Bir masal kuşu olmayı ve bir masala soluksuz uçmayı tercih ederdim gerçeklerle boğuşmaktansa.
Fakat sevgili Tanrı böyle bir zahmete hiç girmedi. Beni de gözlerimdekini akıtmak için dünyaya bir insan olarak yolladı.
Yazarın (Simay Kurtoğlu) diğer yazılarını da okuyabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Simay hanım elinize sağlık çok güzel olmuş öykünüz. Başından sonuna kadar etkileyiciydi. Özellikle başlangıç cümlesi çok hoşuma gitti. Öykünün içine şiirlerden kesitler katmanız ayrı bir hava katmış öykünüze. Kaleminize, yüreğinize sağlık.