Beyaz Sone
Sonbaharda kuru başaklar eğilir,
Geçerim sarı bir buhranın içinden.
Bergüzara sarılır mor, deli çemen;
Hükmünde kaybolurken o mütefekkir.
Seni sevse de ruhum tutmaz ki nesir,
Ökseyi gizler yüzümdeki o süsen.
Hangi al sözündür sözümü küstüren
Siyaha yakınınca beyaz bir nehir?
Köhne nefesimde yetişir feveran;
Ahlatın yaşım, nedir bağrımı kıran?
Olmuş bilgiçliğin ele güne efsun!
İnkisar eder izzete aşk-ı hüsün,
Toprak dilimde şiirime bürünsün;
Sussa da övüncüm, gönlüm huzur bulsun!
*Fotoğraflayan: Mustafa Aslan
*Bergüzar: anılmak için verilen armağan, yadigar
*Çemen: yenilebilir bir ot türü
*Mütefekkir: düşünür
*Nesir: edebiyatta düzyazı sanatı
*Feveran: birdenbire öfkelenme
*Efsun: büyü
*İzzet: büyüklük, ululuk, yücelik
*İnkisar etmek: beddua etmek, ilenmek
*Hüsün: güzellik, letafet
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Beyaz Sone
l l ı ı j m n b v v c z a s d e r t y p o ı k l i ü ç ö m n b v c z a s d g h o p ğ ü i ş l ö m n b v c z a s d e r t y u ı o p ş l ö
