Kuşlar Umudu Bugün De Getirmedi
- İçinde “Güneş Her Şeye Rağmen Bugün Yine Doğdu.” cümlesinin geçtiği bir hikâye yazın.
İşten geç çıkmıştım. Bütün bir günün yorgunluğu bedenimin her bir uzvuna kadar hissettirmişti kendini. Hava kararmaya başlamış, evlerin bacalarından çıkan beyaz dumanlar etrafa keskin bir koku yaymıştı. İnsanı sersem eden bir soğuk vardı havada. İşten çıkan fabrika işçilerinin, seyyar satıcıların, dilencilerin gür sesleri sokaklarda yankılanıyor; arabaların korna sesleri kulaklarımı tırmalıyordu.
Palm Caddesi’nden geçerek taksi durağına doğru adımlarımı sıklaştırdım. Durağa varır varmaz bir taksi çevirdim alelacele. Arabanın ön koltuğuna yerleştim bir hışımla. Şoföre Yeşilköy İskelesi’ne gideceğimi söyledim. Şoför beni başıyla onayladıktan sonra taksimetreyi açıp yavaşça gaza bastı. Dar sokaklardan, geniş caddelerden geçerek sahil yoluna çıktık. Trafik sıkışıktı. Sabahın erken saatlerinde büfeden aldığım günlük gazeteyi oyalanmak üzere cebimden çıkarıp okumaya başladım. Bir müddet sonra yağmur çiselemeye başladı. Yağmur şiddetini iyice artırınca kafamı gazeteden kaldırıp cama vuran iri yağmur tanelerini izlemeye koyuldum.
Eve vardığımda vakit gece yarısını çoktan geçmişti. Salona girer girmez şöminenin önünde duran beyaz koltuğun üzerine bıraktım kendimi. Derin bir nefes aldım. Soğuk derimi ısırıyor, titreyen bedenime engel olamıyordum. Isınmak üzere şömineyi yaktım. Yanan kuru çam dallarından çıkan cılız seslere kulak kesildim bir süre… Uyku bastırınca ağır adımlarla koridordan geçerek yatak odasına doğru yöneldim. Kapıyı açar açmaz ağır bir rutubet kokusu karşıladı beni. Umursamamaya çalışarak yavaşça uzandım yatağa. Uyandığımda saat 07.43’tü. Pencere aralığından içeri giren soğuk hava yüzüme çarpar çarpmaz bir hışımla kalktım yataktan. Hızla mutfağa gidip çayın altını yaktım. Buzdolabından çıkardığım kahvaltılıkları gelişigüzel masaya yerleştirdim: biraz peynir, birkaç yeşil zeytin, vişne reçeli, iki dilim ekmek…
Ağzıma birkaç lokma atmıştım ki yarım baş ağrısı tüm sinir hücrelerime kadar hissettirdi kendini. Kahvaltıyı yarıda bırakıp sigara içmek üzere balkona çıktım. Şehir yavaş yavaş uyanıyor, sessizlik yerini taşıt gürültülerine bırakıyordu. Komşum Jale Hanım’ın mutfağından gelen kötü kızartma kokuları yüzümü ekşitmeme neden oldu. Jale Hanım bağırarak türkü söylüyordu üstelik. Hazırlanıp işe gitmem gerektiğini fark ettim sonra. Alelacele ayrıldım evden. Koşar adımlarla Çınar Tepe’ye kadar yürüdüm. Alaşehir Caddesi’ne vardığımda yıkılmaya yüz tutmuş bir binanın duvarında yer alan bir yazı ilişti gözüme:
“Güneş her şeye rağmen bugün yine doğdu. Ama kuşlar umudu bugün de getirmedi…”
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
