Zahiri Duygular
Acı.
Öyle derin, öyle boğucu ve yakıcı bir duyguydu ki kezzap yutmuş gibi oluyorduk. Bütün duygulardan üstün, hepsinden daha çok can yakan… Acı kendisini yaratmıyor, var olanı insanlardan çıkartıyordu.
Her duygu zamanla başka bir duyguya evirilebilirdi ancak bir kere bu ızdıraba denk gelinirse küle çevirir, yok olana kadar durmazdı… İnsana yaşadığını hissettiren de yaşamdan nefret ettiren de acıydı.
Bir nefret kolay kolay sevgiye dönüşmediği gibi bir sevgi tam aksine çok kolay nefrete dönüşebilirdi. Yaşanılan bütün bu duygular domino taşı gibi hazırda bekliyor, tek bir hareketle devrilmeye hazır bir şekilde yaşıyordu.
Bazı duygular sadece hislerle kalmaz, anılara da yansırdı. Anılara yansıyan her duygu büyür ve sarmaşık gibi kalplere sarılırdı.
Acı, kalbe sarılan sarmaşıklardaki o dikendi.
Acımasızca kalbin solmasını istiyor, kanı dileniyordu.
Sitemizdeki diğer denemelere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
– Zahiri Duygular
y l e i y l b u e k r d y d i z p t ş i i l u y d ü t d u l d l ü t e i d a a ç c y a ı e i s i a r ı y r l ı i n l n ı r ı r d
