Y.O.K. Kimsesizliği ile övünür mü bir insan? Ben övünüyordum, kimsesizliğim içimde hep yaşıyordu. Ömrümün sonuna kadar geçmeyecek olan bu his, beni canlı tutuyordu. Çünkü kimsesiz olan insanın kaybetmekten korktuğu hiçbir…
Son Yazılar
Zahiri Duygular Acı. Öyle derin, öyle boğucu ve yakıcı bir duyguydu ki kezzap yutmuş gibi oluyorduk. Bütün duygulardan üstün, hepsinden daha çok can yakan... Acı kendisini yaratmıyor, var olanı insanlardan…
Dünyanın kalp atışını duyamayacak kadar mı? - Ben çiçekleri severim ya siz, siz sever misiniz? Ben çiçekleri severim ya siz, siz sever misiniz? Kalp kırılır mı? Ya ruh, ruh can…
Camgöbeği Patlaması Camgöbeği: Mavi ve yeşilin karışımının oluşturduğu eşsiz, özel renk. "Modern insan" tuşlarına bastığı dünyada kayboluyor. Benim ise en büyük şansım camgöbeğinin içinde kaybolmaktır. Öyle ya camgöbeği maviyi ve…
Kalbimle Ben Arasında Kalbim her geçen gün biraz daha uzaklaşıyordu. Bir ileri, iki gerileri bile arkamda bırakmıştım artık. Pencerenin camına yasladığım saçlarımdan düşen aklar, nerenin kışına uyum sağlardı ki? Uzanıversem…
Kusurların da cazibenin bir parçası; cazibenle birlikte, Kalbin, parlıyor... Yıllarca biriktirdiğim can sıkıcı cümleler, senin yanındayken söyleyebileceğim cümleler değil. Tüm sessizliğime rağmen, olanca tatlılığınla, Kalbin, parlıyor... Re minör kadar güzel…
Tanıdık Yabancı On dört, on üç, on iki, on bir kırmızı neon ışıklarında takılı kalan gözlerini bir an için sağa çevirdi. Oysa yapması gereken bu değildi. Devam etmeliydi. Ne olursa…
sağol ahmet abi of dedi hayaloğlu of ulan ki ne of, o oflamanın yanında ergenlikte çıkan sivilce hüznüydü benimki, yılların bizi ezdiği bağırmasından belliydi bülentin, sessizce…