Bir Kitap Bir Anı
- Okuduğunuz bir kitapla kurduğunuz bağı anlatan bir yazı kaleme alın.
Yeşilköy İskelesi’nden Bayraktar’a kadar ellerim ceplerimde amaçsızca yürümüştüm. Sokaklar sessiz, hava yeterince soğuktu. Soğuk derimi ısırıyor, titreyen bedenime engel olamıyordum. Isınmak üzere Bayraktar’daki Hicaz Kahvehanesi’ne uğradım. Kahvehaneye girer girmez keskin ıhlamur kokusu genzimi yaktı. Umursamamaya çalışarak boş bulduğum bir masaya yerleştim bir hışımla.
İçerisi oldukça sessizdi. Köşede bir kömür sobası yanıyordu. Çerçevelenip duvara asılmış eski bir yaban domuzu resmi dikkatimi çekti. Garip bir büyüsü vardı resmin. Resme dair pek çok düşünce birbiri ardına zihnimden geçerken tezgâhın arkasında duran garsondan çay getirmesini rica ettim. Kütüphaneden aldığım Fransızca kitabı oyalanmak üzere cebimden çıkarıp okumaya başladım. Garson birkaç dakika sonra çayımı masama getirip yavaşça önüme koydu. Başımı eğerek sessizce teşekkür ettim. Kitap oldukça ilgi çekiciydi. Avrupa tarihine damga vurmuş ünlü düşünürlerin hayat hikâyelerini anlatan küçük bir kitaptı. Kitabın ikinci bölümünde Alman yazar Goethe’nin “Genç Werther’in Acıları” adlı romanından bir paragraf yer alıyordu. Paragrafı okumaya başlayınca Ekim ile ilgili tüm anılar zihnime hücum etti bir anda…
Ekim çocukluk arkadaşımdı. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez, aramızdan su sızmazdı. Bazen okulu asıp Kadıköy’deki Aytunç Sineması’na gider, siyah beyaz İtalyan filmleri izlerdik. Hafta sonları da Cihangir’deki sahafa uğrar, ikinci el kitaplar satın alırdık.
On üçüncü yaş günümde Ekim, Goethe’nin “Genç Werther’in Acıları” adlı kitabını hediye etmişti bana. Kitabı bir gecede büyük bir keyifle okumuş, günlerce de kitabın etkisinden kurtulamamıştım.
1996 yılının ağustos ayında annem gümrük memuru olarak Edirne’ye atanınca, İstanbul’dan Edirne’ye taşınmak zorunda kaldım. Edirne’ye taşındıktan sonra da Ekim’den hiçbir şekilde haber alamadım.
Kahvehanenin duvarında asılı duran saat, 12.OO’a vurduğunda genç bir kadın ağır adımlarla kapıdan içeri girdi. Kahverengi saçları, zarafeti ve güzelliğiyle Fransız kadınlara benziyordu. Boş bulduğu bir masaya yerleşerek garsondan kahve getirmesini rica etti. Efsunlu bir sesi vardı kadının. Buz mavisi gözleri ise görünmez bir bağla bağlıyordu insanı kendine…
Çayımı bitirdikten sonra Gültepe’deki sahafa uğramak üzere kahvehaneden ayrıldım. Serin bir yağmur çiseliyordu. Yağan yağmura aldırmadan Türkmen Caddesi’ne kadar yürüdüm. Caddedeki ıhlamur ağaçları yapraklarını dökmüş, rengârenk yapraklar etrafa yayılmıştı. Otobüs durağına vardığımda yağmur şiddetini iyice artırdı. Şemsiyemi açıp beklemeye koyuldum. Yarım saat sonra beyaz bir otobüs sokağın başında belirdi. Otobüse biner binmez şoföre ücreti ödeyip en arkadaki koltuğa yerleştim bir hışımla. Otobüs geniş caddelerde yavaşça ilerliyor, ben ise cama vuran yağmur damlalarını izlemekle meşgul oluyordum. Radyoda da Janis Joplin şarkıları çalıyordu.
Otobüsten indiğimde saat 13.00’dı.Tuna Caddesi’nden geçip, sahaf dükkânına doğru adımlarımı sıklaştırdım. Dükkâna vardığımda yağmur dinmiş, hava yeterince yumuşamıştı.
Dükkâna adımımı atar atmaz kahverengi elbisesi, hasırdan yapılma şapkasıyla taşralı kadınlara benzeyen genç bir tezgâhtar beni karşıladı. Birkaç saniye süren sessizliğin ardından “İsteğiniz nedir bayım?” diye sordu tiz sesiyle. “Goethe’nin ‘Genç Werther’in Acıları’ adlı kitabını arıyorum,” diye cevapladım sorusunu. Beni başıyla onayladıktan sonra arkadaki bölmeye geçip raftaki kitaplara göz gezdirmeye başladı. Tezgâhın önünde duran tahta sandalyelerden birine oturup beklemeye koyuldum. Birkaç dakika sonra genç tezgâhtar elinde kitapla geri döndü. Nasırlı elleriyle kitabı bana doğru uzattı. Yavaşça ayağa kalktım. Kitabı elime alır almaz Ekim ile ilgili tüm o güzel anılar bir kez daha canlandı zihnimde…
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz. (Bir Kitap Bir Anı)
