Ütopya
Bizi yok eden hissi arıyorum geçtiğim ıssız yollarda. Cesaretimizi kıran cümleleri söküp atmak istiyorum kalplerden. Yapamazsınlardan uzak bambaşka bir diyar düşlüyorum içten içe. Korkuyu yönetebildiğimiz şahsiyetlere dönüşüyoruz orada. Ben, bir ütopya arıyorum. Savaşın olmadığı, aşkın sokaklarda dolaştığı, kavganın değil de kucaklaşmanın onay aldığı. Ben, bir ütopya hayal ediyorum. Geçmişe dönüyorum ruhumla beraber. Daima yenilenmenin iyiliğini ve kötülüğünü tartışıyorum vicdanımla.
Biz kimiz? İnsanlık artık kibir havuzunda yüzüyor. İnsanlık artık zarar vermeyi seçiyor. Bir kemanın tınısındaki hissiyat bile yüreğimizi titretemiyor. İçimizi ısıtamıyor sıcak çay ve sohbet. Bize materyal lazım… Maddeleştirmek lazım hayatı… Gerekirse para lazım… Gerekmezse de lazım. Zaten bizi o koruyor. İçselliğimiz değil. Bizi maddiyat güçlendiriyor, yüceltiyor. Maneviyat değil. Nasıl dibe battığımızı görmüyoruz. Gözlerimiz kapalı ve açmaya niyetli durmuyoruz. Kaos diyarında yaşıyoruz.
Oldukça geride kaldı artık özgürlük. Şimdi özgürlük, düşüncesizlik… Şimdi özgürlük, kişinin arzuları… Tutkularımız esir alırken bedenimizi, çevremizin iyiliğini umursamaz olduk. Yeni şanslar vermek istemiyoruz dünyaya. Aynı doğrultuda gidiyoruz ama kendimize verdiğimiz zararı göremiyoruz. Esas özgürlüğün korkusuzca yaşayabilmek olduğunu, güzel bir kahkahayla taçlandırılacak saniyeler olduğunu unutuyoruz. Esas özgürlüğün, saygı ve empatiyle doğduğunu kaçırıyoruz. Çünkü tüm bunları yitiriyoruz. Ellerimiz bomboş kaldığımızda bir gün, geçen zamanı arayacağız. Düzeltmek için bu çağı, debelenip duracağız.
Ellerime bugünün hüznünün dikeni batıyor. Mutsuzluk, yeni bir hastalık misali yayılıyor. Bir küçük tebessümün yaşattığı anlamlı dakikaları hiçe sayıyoruz artık. Basit şeylerden mutsuz oluyor, mutluluk için evrenden daimi şeyler bekliyoruz. Büyük kazançlara ihtiyaç duyuyor, küçük sevinçlerden tatmin olamıyoruz.
Bir ütopya diliyorum ben. İnsanların anlayışla yaşadıkları, özgürce sevebildikleri, zorlama ve baskıdan uzak bir ütopya. Ölümlerin savaşarak var olmadığı, doğan herkes için nefes alma ihtimalinin yeşerdiği. Bu çağın, sorunlarının hiç yaşanmadığı, bu çağa ait huzursuzlukların yok olduğu. Öyle bir yer istiyorum ki, bu cümlelerin birer distopya olarak bakılacağı…
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Ütopya
