Karbon
Dengesini bir türlü bulamayan bir dünya
elimde titreyen su bardağı
yere düşürsem gök gürler mi dostum?
Dünya boktan bir yer
zaman, kemiriyor cümleleri biz yazdıkça
topuğumda diken
kurşun kadar hain bir dize
bildiğim en iyi şeyleri kötülüyor
koşaradım çiziyorum üstünü
sonra yemek yapıyorum tuzlu tavada
sesimi kırıyor baharat kokuları
tadı keskin bir soğanın ağzında
acıyor her şey…
Dünya soğuk artık;
o eski zamanlar gibi değil
saatler anlamsız, ağır bir düzlükte işliyor
körkütük karanlık, merhametsiz, bir yığın karbon
içimde yağmurun sesi
sakin sakin, ara ara
rüyada;
tuttuğum, unuttuğum bir şiir
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
Fotoğraf: Erkan Ağgül
– Karbon
l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l k ş p m n b ş ğ ü r t y r i l l k m n v c a s d e r t y o p ü
