Yaraları Kanatmaya Açık Davet
Hani derler ya herkes bu dünyaya bir amaç için gönderilmiştir. Bu önermeye hiç inanmasam da ilgi çekici bir giriş yapıp daha sonra söyleyeceğim daha az popüler cümleleri es kaza sevgili okuyucuma okutabilmek için saçma sapan klişeleri kullanmaktan çekinmem. Sonuçta dönem şartlarına adaptasyon veya manipülasyon sanatı bunu gerektirmiyor mu?
Dönem eleştirim bittiğine göre asıl mevzuya girebilirim. Kendime böyle misyon edinmesem de sanırım ilgi alanım dolayısıyla ben insanların gizli yaralarını saklamak için kurdukları ezbere cümlelerin ardındakini duymak istiyorum. Bunun nedenlerini sorgulayabilecek psikolojik altyapıya veya olgunluğa sahip değilim henüz. Bu, belki de başka bir yazının konusu olur. Ben insanların yaralarını merak ediyorum, rahatsızlık verip acıtsa da dünyadaki kısıtlı zamanımda konuşmaya değer olarak bunları görüyorum. Acıları, pişmanlıkları, ukdeleri, belki de hayalleri… Bu yüzdendir ki yüzeysel muhabbetler, çeşitli üstünlükler kurmak üzerine gerçekleşen orta oyunlar aşırı canımı sıkarken, iletişimin en ufak bir derinleşme veya ortaklaşma belirtisi göstermesinde kendimi kaybediyorum. Şebnem Ferah’ın da dediği gibi soyunup korkusuzca çırılçıplak kalıyorum. Eh tabi klasik son olarak da bedenim sağlam bulunmuş, yüreğim paramparça 🙂
Son olarak sloganımı da vereyim: Rahatsız ediyorsa demek ki kapanmamıştır, kanat gitsin!
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Yaraları Kanatmaya Açık Davet
ya bu Bu da ilgi bir
