Sesli Sessiz Yaşamak – Bir yolculuk… Sessizliğin içinden geçen yolcu, yolcular… İlla ki bir yere varıyor yürünen her yol. Umutsuzluk, bitiş yok! Dönüp dolaşıp aynı yere gelinse de, aynı yer hep bir yeni kapıyı daha aralıyor.
03.05.2020
Bir yolculuk… Sessizliğin içinden geçen yolcu, yolcular…
İlla ki bir yere varıyor yürünen her yol. Umutsuzluk, bitiş yok! Dönüp dolaşıp aynı yere gelinse de, aynı yer hep bir yeni kapıyı daha aralıyor. Yeter ki yeniden, korkusuzca ya da korkarak ama korkuların hiçbirine teslim olmayarak açılsın ardına kadar kapı! Böyle işte… Esasında her sessizlik de bir sese açılıyor. Dolaysıyla çok seslilik dehlizinde yol olmak, yolcu olmak. Yolculuk, bir nevi yaşamak… Sanki yaşamak susarken bile çok sesli bir eylem! Gürültüsüz, patırtısız düşünmek olmaz çünkü. En suskununda bile düşüncenin bir haykırış var çünkü. İfşa var. Kabul ediş… İsyan…
Haliyle sesler güzel! Sesler duyulmaya değer! İşitmek, isteyince dokunmakla eş değer! Çünkü dokunmak eylemi de bir yerde yaşamakla eş değer! Doğa temassız değil ve insan… Ve sesler, algılamasa da insan, birbirine değer. Birbirine değmek, sorumlu olmak hali… Ve hiç susmamak… Yaşamak… Bir kere duyunca sesleri, bir kere duyurunca sesini yolculuğu ölümsüzlükle taçlandırma hali…
Yazarın (eceeskiköy) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Sesli Sessiz Yaşamak. Bir yolculuk…
