Saat – Yağmur çiseliyordu. Çiseleyen yağmur altında şehrin sokaklarını, caddelerini bir saat tamircisi bulmak ümidiyle
Yağmur çiseliyordu. Çiseleyen yağmur altında şehrin sokaklarını, caddelerini bir saat tamircisi bulmak ümidiyle dolaşıyordum. En sonunda şehrin en ücra sokaklarında birinde bir saatçi dükkânı bulabilmiştim. Kapıda yazan açık yazısını gördükten sonra hiç tereddüt etmeden bir hışımla içeri girdim. İçeri girer girmez yaşlı bir tezgâhtar beni karşıladı.
Bana sorgulayan gözlerle baktıktan sonra ‘’İsteğiniz nedir bayım?’’ diye sordu. Giyilmekten rengi atmış eski ceketimin cebinden kol saatini çıkarıp ona uzattım.
‘’Bunu tamir edebilir misiniz?’’
Yaşlı adam hiçbir şey söylemeden bir hışımla saati elimden aldı. Şöyle bir göz gezdirdikten sonra tezgâhın altındaki alet edevatını alıp dükkânın arka bölmesine geçti.
O saatin tamiriyle uğraşırken ben de tezgâhın önündeki sandalyelerden birine oturup camdan dışarıyı seyretmeye başladım. Aradan uzunca bir süre geçti. Camekâna vuran yağmur damlalarına, dışarıda yağmurdan kaçışan insanlara öylece bakarken tezgâhın arkasından yaşlı tezgahtarın bana seslendiğini duydum.
‘’Buyurun bayım saatinizi alabilirsiniz…’’
İrkilip, bir hışımla ayağa kalktım. Tezgâhın üzerinde duran saati elime alıp bir kaç saniye göz gezdirdikten sonra ‘’Borcum ne kadar?’’ diye sordum.
‘’15 Lira’’ diye cevapladı.
Cebimdeki buruşuk kâğıt demetlerinin arasından çıkardığım kâğıt parayı ona uzatıp hızlıca dışarı çıktım. Şehrin sokaklarını, caddelerini yağmurdan sırılsıklam oluncaya kadar amaçsızca dolaştım.
Gün karardığında evimin bulunduğu sokağa geldim. Bir sokak lambasının ışığı altında saatime baktım. 14.09’ u gösteriyordu ve yine durmuştu.
Yazarın (Mustafa Aslan) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Sitemizi Google News üzerinden de takip edebilirsiniz.
