Ne Davete Nefesim Kaldı Ne De Hasrete Ciğerim
“Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
bu dâvet bizim….
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim…”
Bu hayatı ne şekilde yaşarsan yaşa; yine de ölüyorsun. 30’ar 40’ar kişi çoluk çocuk bindiğin şişme bot patlayınca buz gibi suda boğularak da olsa, aile servetini katlamak için sabah 6’da kalkıp, evindeki spor salonunda kalp krizi geçirerek de olsa ölüyorsun. Belki 30 sn sürüyor ölüm haberin, belki günlerce haberlerde, tartışma programlarında hatta eğlence programlarında bile adından bahsediliyor; ama sevgili kardeşim, sadede gelirsek ölüyorsun işte .
Hani der ya Nazım dolu dolu yaşayacaksın bu hayatı, ondan geçtim. Güzel kardeşim bu kavgan niye? Kiminle? Hayatın çok mu zor? Günde 10 saat mi çalışıyorsun? Her akşam yüzünü gördüğün sadece öfkeli politikacılar mı? Dört bir yanın kuşatılmış, bir yalanda yaşıyormuş gibi misin? En azından yaşıyorsun şükret demeyeceğim, çünkü gerçeklikten kaçmak için tanrılar icat etmeye ihtiyacım yok. Daha kötülerini örnek göstererek; yani sırf başka insanların hayatı benimkinden daha boktan diye, yani onların acıları üzerinden, seni teselli de etmeyeceğim. Sana söyleyebileceğim tek şey; hayat böyle. Tam olması gerektiği gibi diyemem, istemeye hakkım varsa daha farklı olsun isterdim. Ancak onu değiştiremem; değiştirebileceğim tek şey kendi hayatım, kendi dünyam.
Değiştirmeye yeteneğinizin olduğu tek bir varlık var yeryüzünde, kendiniz. Lütfen ama lütfen kendinizden başlayın. Herkes dünyanın git gide çığırından çıktığını söyleyip duruyor ve herkes birbirini suçluyor. Neden hatayı kendinde aramıyorsun güzel kardeşim? Heteroseksüeller homo’lari suçlar, Lgbti’ler anlaşılamadığından yakınır. Dindarlar ateistleri suçlar, ateistler anlayamazsınız triplerine girer. Size bir sır vereyim mi? İşin ucu kendine dokunmadıkça kimse kimseye bırak destek olmayı, empati kurmayı; dinlemez bile.
İnsanlar sahip oldukları çoğu önemli şeye tesadüfen sahip oldukları gerçeğini ıskalıyor olamaz gibi geliyor bana, daha çok bilinçli olarak görmezden geldiklerini düşünüyorum. Farkındalar aslında ama “dünyanın düzeni böyle” demek daha kolay. Yoksa bir erkek kadına ev işlerinde yardım etmek zorunda kalabilir, eşcinsel çiftleri tanımayan hükümetler çağdışı olarak nitelenebilir, radikal dinciler yaşadıkları ve çocuklarına yaşattıkları hayatı sorgulayabilir dahası devletler silah satacak Orta Doğu ülkesi bulamayabilir. Ve sırf insanlar nasıl kazıklandığını anlamasın diye bir jargon üretmiş olan, çoktan bir sektör haline gelmiş olan ekonomi değişebilir. Halkı kazıklayan değil, halka öğreten ve halk dilini kullanan bir araç haline gelebilir. Ama tabi mevcut düzeni savunmak, saçma sapan örnekler ve araştırma olduğu iddia edilen zırvalarla doğaya dayandırmak hiçbiri olmazsa da kaderine razı ol demek daha kolay, daha tanıdık diyorsanız; eh ben de size mutlu bir evcilik oyunu diliyorum.
Sitemizdeki diğer denemelere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Ne Davete Nefesim Kaldı Ne De Hasrete Ciğerim
