Harf Hali
Yokluğu parlatıyor bir parmağı kopmuş eldiven
yaramı çitiliyor çığlıklarım bulaşık leğeninde
ne şairi kaldı bu işin ne şiiri
_ kendi yağımızda kavruluyoruz diyor Yılmaz abi
alaca bir mendille silerken alnındaki teri
ah benim kara tütünüm
parmağımda zonkluyor kokusu
Baharat kölesi olmuş etin
bu aralar her şey pahalı!
kim çözebildi ki bu dünyanın acı kimyasını?
her akşam bir savaştan dönüyorum
soğuk, balçıklı bir koku;
derimde konuşan yağın sesi
kurtların dişindeyiz,
kanımız, yevmiyelik kaçak bir işçi
ısınıyor ciğerlerim bir bardak çayın buharında
ayaklarımda sıcak su tulumu
üşümek ilkel bir acıdır!
soğuk bir ölümü yuvalarken doğalgaz faturalarına
kimliği acıyla harmanlanmış bu dünya
benim değil
senin değil
aç gözlü zamanın belleği
kapattı kepenklerini
kırık bir el aynası
iri ve sert
gri ve soğuk
Tanrıyı taşlayan soyu bozuk adamlar
ölümcül telaşlar yaratıyorlar
gök ve deniz bir gün konuşacaklar
gök ve deniz!
Ruhumu tırmalıyor çatal bıçak sesleri
içimde bir hücreye astım şiiri
adı; buruşuk
yine bir Amerikan işgali!
Jiletim olsa intihar ederdim
ödünç edindiğimiz kapılar;
bini bin para!
omzumdan biliyorum bunu
adisyon açıyor bir çocuk masaya
soğuk bir cinnetle kapatıyor cennettin kapılarını
kederli şarkılar dinliyor çiğdem abla
‘’kuşlara selam ederim ‘’
ama duvarlar var!
Bıçakla;
kafasını yarıyor tahtanın
mor darbelerle konuşuyor dönerci Hasan usta
çayda tütünde
yağda pirinçte
bulgurda ette
çorbada ekmekte
otobüste minibüste
kritik senaryolar
“öfkeyle çiftleşiyor insan”
fena halde tiksiniyorum
eşkâli siyah kurumlardan!
Çizgi: Burçin Alp (18 yaşında çok yetenekli bir çocuk. İleride sanatıyla çok şey başaracak, buna inancım büyük. Yolu açık olsun bu güzel ruhlu çocuğun. Teşekkür ediyorum ona buradan, bu harika çizimi için…
