Yer Yer Sağanak Yağışlı Yazı
Yağmur yağıyor Ömür Hanım, diyor Şükrü Erbaş. Ya hu bu nasıl bir şiirdir! Tüm hayatını özetliyor insanın; beklentilerini, beklemekten vazgeçtiklerini.
Her yağmur yağdığında Şükrü Erbaş’ın Ömür Hanım ile yaptığı güz konuşmaları geliyor aklıma. Bir kahve yapıyorum, buharı yağmurun tane tane vurduğu camıma ulaşıyor. Sonra usulca bir müzik açıyorum bu ana yakışan. O da “Yiruma-Kiss The Rain” oluyor birden. Öyle güzel gidiyor ki yağmurun yanında, tam yağmura layık. Sanki bir çocuk okuldan koşa koşa gelmiş ve masanın üzerinde misafirden kalma bir sürü kek var; hem de çikolatalı. Tam olarak o hissi yaşıyorum ben de yağmur ve bu müzik buluştuğunda. Pardon, çok pardon! Şiir diyordum, Ömür Hanım’ı unuttuk. Sahi ne güzel şiir! Yağmurun geldiği o bulutlara takılıyor gözlerim sonra da ritmine yakışan o güzel şiiri okuyor kahvemin dumanı. Diyor ki:
“Gökyüzünü öpmek isterdim Ömür hanım, gözlerimle değil
dudaklarımla. Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşı-
maktan. Delilik mi dedin? Kim bilir… Belki de yerde sü-
rünmenin bir tepkisidir bu, ya da ne bileyim bilinçsiz bir
aykırı olmak duygusu. Gökyüzü de olmak isteyebilirdim
değil mi? Kim ne diyebilir ki?”
Kimse bir şey dememeli Ömür Hanım. Hiç kimse bir şey dememeli. Zaten bir şey diyen de yok ki. Şimdi de konuşmaktan, susmaktan açıldı konu. Şiirden başka satırlar dökülüyor kahveme yudum yudum.
“Susmak yalnızlığın ana dilidir, Ömür hanım, şiiridir, beni
konuşmaya zorlama ne olur. Sözün sularını tükettim ben,
kaynağını kuruttum. Geriye bir büyük sessizlik kaldı yü-
reğimde, kalabalıklar, kalabalıklar kadar büyük… Yalnızım
Ömür hanım, geceler boyu akıp giden ırmaklar gibi ka-
ranlıklar içre, öyle yitik, öyle üzgün, yalnızım… Sularım
toprağa sızıyor bak. Yüzümü geceler örtüyor. Binlerce taş
saklanıyor içimde. Kim kimin derinliğini görebilir, hem
hangi gözle?”
İşte öyle Ömür Hanım. Kim kimin derinliğini görebilir ki, görmek için göz yetmiyor. Gönül var, gönül. İşte insanın tüm derinliklerine ulaşabilmenin yolu o, gönül. Belki de gönül gözü dedikleridir, bilemiyorum. Bir şarkıyla bitirmek istiyorum Ezginin Günlüğü’nden. Martı’dan…
Gör beni
Gör beni gör,
Gel gözüm ol
Gör beni…
Sitemizdeki diğer denemelere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
– Yer Yer Sağanak Yağışlı Yazı
Yaklaşık bir hafta önce dinlediğim kıymetli bir şiirdi. Beni en çok tutan kısmı; susmaların, yalnızlığın ana diline, şiir oluşuna imgelenmesiydi. Samimi yazın ve bu güzel şiiri tekrar hatırlatışına teşekkürler.
Bin teşekkür asıl bu muhteşem şiirle bizi kavuşturan o güzel şaire. Benden de size güzel yorumunuz için içten bir teşekkür tabi ki, sevgiyle.