Yer, Gök, Zaman
Memleketine giderken insan, zaman çabuk geçsin mi geçmesin mi karar veremiyor. Nasıl olsun ki, çabuk geçse bir an önce o kokusunda eridiği topraklarla kavuşacak, çabucak dönüş günü gelecek; geçmese rahat belki, her yolun kıvrımını, her ağacın gölgesini hazmedecek; eritecek yavaş yavaş harman olacak öyle gidecek, ama bu sefer de vuslat gecikecek. Ne yapılır ki?
Çiğdem ve Melih’in arasındaki bağ gibi bir şey. Yazdırmış ya “İçimdeki Fırtına”yı. O karanlıkta o piyanonun başına geçirtip Melih’i, çaldığı notalarda anı eritip karşılığını İstanbul’da bir kadının yüreğinden süzüp hokka ile kâğıtta erittiği kelimelere döndürmüş. Öyle kuvvetli. Zaten gök de dayanamamış, açmış kapılarını beklemeye durmuş o güzel kadını. Bir gök anlamış dilinden. Gönlün dili sırlıymış çünkü; ne anlayan ne anlatan varmış. Bir varmış bir yokmuş. La, il-la gibi. Bir yaşayan bilirmiş. Bilmiş mi?
***
Candan diyor ki “Öyle çok sevdim ki seni; öyle çok ki anlatamam. Bir tek yıla sığdı her şey, bir tek yıla tüm bir yaşam.”
Tüm bir yaşam. Ne sığdırılır ki içine? Zamanı bükmeye can atan insan için ‘tüm’ olan bir yaşam mümkün mü gerçekten? Evreni kendi önüne bir kalanşo bahçesi gibi sermiş de hangisini seçeceğine şaşırmış kalmış. Bembeyaz filbahrileri görmemiş; hadi görmedi kokusuna nasıl uyanmamış? O koku ki yüreğinde ‘can’ dediğini saklar, beyazına bir yeniçerinin esamesi olur; bir buhur dükkanına seni mıhlar.
Kalakalırsın; avucunda denizden kopan kabuklar, içinde hapsolduğun bir kar küresi, aklına kazınmış bir kelime: Şana. Mutluluk demek oysa.
Ne yaparsan yap beynin kokuyu ve melodiyi unutmaz. Hele ki ‘an’lara hapsettiysen. “Eternal Sunshine of the Spotless Mind” bile gerçekleştirememiş kurguda: ‘Unut’, Behzat’ın lanetli kelimesi.
Unutamadığı için ‘Kalbimi Yaktım’ demiş şair, devam etmiş:
“kaybettiğim anlamı bulmaya çalışırken
kalbimi yaktım.
eriyen bir gemi sulara karıştı.”
Mendilinin kenarına pare sümbül ekleyen bir diğeri de bir güneş batımında üşüdüğünü söylüyor.
Peki biz, “…hangi halin izalesine sabrediyoruz?”**
**Zamanın Farkında/Şule Gürbüz’den alınmış cümledir.
Diğer yazılara da okuyabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Yer, Gök, Zaman
