Unut(ama) diye
- Bir veda hikâyesi yazın.
Daha pürüzsüz bir hayat bırakıyorum ceplerine. Ve yazıyorum vasiyetimi son okuduğun kitabın en trajikomik sayfasına okunaklı bir biçimde, hatta silmen kolay olsun diye kurşun kalemle yazıyorum. Ve beni yok etmen zahmetsiz olsun diye bir de 14’lü bırakıyorum yemek masasının çekmecesine. Beni hatırlamayasın diye çoraplarımı dahi alıyorum koltuğun üstünden. Sadece bir kalem ve dolu bir kâğıt bırakıyorum ve onu paspasın altına koyuyorum, bir de mezar taşıma adımı bile yazdırtmıyorum, unut diye beni. Belki affederim diye seni. İyi geceler.
Haa. Bir de yangında bile kurtarmana gerek kalmayacak kalbindeki sızımı unutuyorum sana…
Tatlı rüyalar…
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
————————————Editör Notları——————————————–
Yazma sürecinin zorluğunu aştıktan sonra yaşanılan en büyük zorluk, yazdıklarımızın başkaları tarafından okunup olumlu ve olumsuz eleştirilere açık hale gelme sürecidir. Yazma konusunda çoğu yetenekli insan, bu ikinci aşamaya cesaret edemediğinden ya yazmaktan vazgeçer ya da yazdıklarını kilitli sandıklarda tutmayı yeğler. Ama bir insan tarafından kaleme alınmış her şeyin önemli olduğunu düşündüğümden, bu kilitli sandıkların kilitlerinin kırılmasını öneririm. Hele hele yazmaktan vazgeçmek ne fena şeydir…
Öncelikle o sandığın kilidini kırıp bizlerle gönderdiğiniz bu yazı için sizi tebrik ederim…
Metninizin kısalığı; günümüz dünyasına hâkim olan “her şeyin hızlı bir şekilde tüketildiği” bir yapının yazın dünyasına da bir şekilde etkisi olduğundan pek çok okuyucu için okumaktan çekinilmeyecek bir özellikte olduğunu belirtmeliyim. Tabii bunu yanlış olarak algılamanızı da istemem. Eğer bir duygu, yazar tarafından bu kısalıkta anlatılmak isteniyorsa pek tabii uzatmadan anlatılmak isteneni verebilir. Yani uzun metin başarılıdır, kısa metin başarısızdır gibi bir yanılgıya düşmemek gerekir.
Bana göre metinde yorucu tek bir kullanım var. O da “ve” bağlacının çok kullanılması… Çok sık kullanılan kelime ve bağlaçlar metnin duygusuna zarar veriyor gibi geliyor bana. Bu hususa dikkat etmenizi öneririm. Çünkü alışkanlıklar uzun vadede daha zor giderilebilir.
Bu metin bana düzyazı gibi değil de daha çok şiirsel geldi. Yani en azından eğer ben bu metni yazmış olsaydım, kesinlikle şiir olarak yazardım.
“Haa. Bir de yangında bile kurtarmana gerek kalmayacak kalbindeki sızımı unutuyorum sana…” Bu cümleyi de “Ha bir de, yangından bile kurtarmana gerek kalmayacak kalbindeki sızımı unutuyorum sana.” şeklinde yazmanız daha uygun olacaktır…
Yazılarınızı paylaşmaktan çekinmeyin. Güzel bir kaleminiz olduğunu düşünüyorum. Yazı egzersizlerimize ve konuk yazar olarak yazılarınızı göndermeye devam edin…
Görüşmek dileğiyle…
Unut(ama) diye
