İsimsiz Olgu
Bir savaşa savaş diyebilmeniz için, karşınızda bir kişinin -veya herhangi bir şeyin- olması gerekir. Ürettiğim bu berbat olguda benim ise, karşımda birden fazla kimsesizlik var. Bu sebeptendir ki; bu olguya savaş demeyi yanlışların âlâsı olarak görüyorum; göremediklerim kadar kuvvetli, kimsesizlik kadar keskin bir halde.
Asma yapraklarını bilirsiniz; ortadan üçe ayrılmış gibidir, üç tane keskin köşesi vardır. İnsanların bu asma yapraklarından tek farkı üçe -ya da bilmem hangi sayılara- ayrıldığında yok olmasıdır. Ve kişinin yok olması, savaşın -adı eğer savaş olmayı hak ediyorsa- başlama çanlarının çalmasına eşdeğer. Bunu kişinin fark etmesi ise, savaşın başlamadan bitmesi olur. Çünkü savaşı fark etmek, kaosun oksijene yoksun bir yerinde insanın nefes aldığını iddia etmesi boyutunda yitik bir meşaledir.
Kişinin kendiyle değil de çiçeklerle, kitaplarla, gökyüzüyle ya da iklimle savaşması kolaya kaçmak değil talih olurdu. Talihinizi bulun. Çiçeklerin yakasına yapışın, kitapları boğazlayın, gökyüzüne kaşlarınızı çatın, iklimin zaten umurunda değilsiniz. Kolaya kaçmadığınızdan emin olduğunuz boyutta atın talihe yemi. Doyduğunda size sadık olup olmadığını öğreneceksiniz.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
İsimsiz Olgu
Bir savaş için, bir kişinin -veya bir olması gerekir. bu ise, birden fazla var. Bu ki; bu olguya savaş demeyi âlâsı olarak kadar kadar keskin bir halde.
