Evleri var mutsuzlukların
silinir çocukluk
içimde bir yangın
yanar durur, yanar durur
dalgalar vurur bu sahillere
resmim unutulur
silinir umutlar
Gözümde gözyaşı
aldanırım
Bir an durursun
Bir an susar dört bir yanın
Sessizlik olur
Boş bir sokak ve
dolu bir şehirden korkulur
Ve gece mutsuz pencerelerinde insanlar
Ve gece mutsuz evlerinde insanlar
Ve gece uykusuz mutsuzluklarında insanlar,
yeni mutsuzluklarla avutulur!
Saat üçü beş geçe ya da,
üçe beş kala fark etmez,
bu ülkede bir çocuk daha vurulur..
Anlatamazsın derdini
O dert ki içinde savrulur!
Hüznü mutluluklara serpilmiş çocuklarız her birimiz
Hüznü kucaklarda taşınan adamlar..
İçip içip gözyaşı döktüğümüz her gece
biraz daha burkulur bileklerimiz.
Çöplüğe dönen dünyanın
temizlik işçileriyiz
temizlenmez hiçbir şey
kirlenir dünya
biter umut denen şey
susar sokaklar..
Evleri var mutsuzlukların
kalpleri var,
elleri var,
ve gözleri var ağlamak için
bir pazartesi sabahı
işe gitmesi var
götüremediğinde ekmeği evine
çöp kutusunda araması var.
Olduramazsın çoğu zaman
kısa kalır gömleğin kolu,
kalbin doldu dolacaktır,
fazla gelir umutların,
uzun gelir yollar
tutamazsın gözyaşlarının ellerinden
akşam olur
sabah olur
günler geçer
tutturamazsın planlarını
ecel olmadık zamanların bekçisidir
paran biter
yenilir takımın
sarar çevreni mutsuzluk
evleri var mutsuzlukların
sonu gelmeyen yalnızlıkların koca koca evleri var…
04.10 30.11.15
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
