İnişlerim Çıkışlarım – Not almaya üşeniyorum ve harika cümleleri unutuyorum, Bundan nefret ediyorum. Ama hepimizin laneti değil midir bazı…
Not almaya üşeniyorum ve harika cümleleri unutuyorum,
Bundan nefret ediyorum.
Ama hepimizin laneti değil midir bazı güzellikleri ıskalamak?
Sahip olmak ancak farkında olamamak ve nihayetinde,
Nihayetinde o güzellikleri yitirmek…
Düşünceler uçup gidiyor,
Kahkahaların başrol oynadığı anlar hüzünlü anılara dönüyor,
Tuhaf ama bazen insan bütün bunlara rağmen hiçbir şey yapamıyor.
Not alsan tutarsın,
Susarsan kalırsın,
İnsanoğlu tuhaf,
Ben tuhafım.
Bazen kaleme kağıda davranmaya üşeniyorum,
Bazen de susacak kadar dilimi,
Olmayan şeyleri kuracak kadar zihnimi tembelleştiremiyorum.
İşte bunlar da benim inişlerim, çıkışlarım.
Fikret Kızılok‘un dediği gibi,
Bunlar “o kendimden kaçışlarım.”
Bir süredir bulunduğum yerde değil,
Kendi kafamın içindeyim.
Orası nasıl bir yerdir, bilirsiniz.
İnsan kendini orada kilitli tutar bazen,
Sanırım doğrusu da bu.
En son kapıyı açtığımda anların anılara dönüşmesine neden oldum.
Fikret Kızılok’un dediği gibi,
Neden olduğum şey, “yarım kalan sevgilerim.”
İnişlerim, çıkışlarım…
Hiçbir şey aramıyordum,
Hiçbir şeye ihtiyacım yoktu,
Karşıma çıktın ve başladı çıkışlarım.
Fikret Kızılok’un deyişiyle,
Ben miyim bu şarkıdaki satırlarım?
Son söz: Not defterimde çok acı bir sayfa var. İçinden bir tek cümleyi dahi kullanmadığım, dolayısıyla buna maruz kalmadığınız güzel yarınlar dinliyorum size.
Bugün inişlerim,
Dün çıkışlarım.
Yarın?
Bilemem. İnişlerim, çıkışlarım.
Yazarın (antropolog) diğer yazılarını da okumanızı tavsiye ederiz.
