Rüzgar Eserken
Al götür, al götür beni,
Rüzgar eserken seninle.
Al götür, al götür beni,
Sahil daha güzel sesinle.
Kalbim kırık, her şey tuz buz,
Hala burnumda kokumuz.
Telefonun öte ucundayken,
Özleyen kalbim huzursuz.
Al götür, al götür beni,
Rüzgar eserken seninle.
Al götür, al götür beni,
Sahil daha güzel sesinle.
Bir varmış, bir de yokmuş,
Meğer ruhum sana vurulmuş.
Bir hata, tek bir ahmaklık,
Beni gönlünden uçurmuş.
Al götür, al götür beni,
Rüzgar eserken seninle.
Al götür, al götür beni,
Sahil daha güzel sesinle.
Evet, bu bir şarkı sözü ve evet,
Bunu seninle sahilde konuştuktan sonra düşünmeye başladım.
Al götür, al götür beni,
Sahil daha güzel sesinle.
Günü gelecekti ve sahil seninle daha güzel olacaktı.
Evet, bu bir şarkı sözü ve evet,
Melodisi, davulu, gitarı, basları kulağımda.
Tıpkı sesin gibi.
Zihnimde, ruhumda ve kulağımda.
Ve evet, bu neşeli bir melodiyle,
Birbirini keyifle kovalayan notalarla yükselecek bir şarkı.
Yanımda olduğun her ana neşe katmışsan,
Seni nasıl hüzünlü bir melodiyle anabilirim ki?
Al götür, al götür beni,
Nereye hiç fark etmez.
Al götür, al götür beni,
Sensiz bu yol yürünmez.
Evet, bu bir şarkı sözü ve evet,
Ben hüzünlü olsam da anılarım yemyeşil ve,
Neşeli.
Daima yeşil, neşeli ve gönlümde kalacak.
Al götür, al götür beni,
Al götür beni son bir kez.
Al götür, al götür beni,
Anılar asla silinmez.
Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Rüzgar Eserken
