Bugünün Hikayesiyle Yarının Çocuklarına
Hikâyen varsa kazanırsın cümlesini mutlaka duymuşsunuzdur daha önce. Bugün güzel bir gün, her şeyin başladığı nokta… Her şey ufacık bir hikâyeyle başladı. İnanç, umut, sevgi, emek, aşk, başarı, zafer, kazanç! Her şey ufacık bir hikâyeyle başlar. Hikâyene inandıkça umudun “ihtimallerin heyecanı” için bir çığ gibi büyür. Bugün bizler o hikâyenin ulaştığı zaferin parçalarıyız, o hikâyeye inananlar sayesinde bu kazanılmış yaşamları sürdürüyoruz ve yeni hikâyeler yazıyoruz.
Bir bayram sabahı, tamı tamına 364 gün bu anın tekrar gelmesini bekledim. Bir hafta kala tüm aile bireyleri, ellerinde makaslar ve önlerinde kovalar hiç durmadan konfeti kesiyor, hazırlıklar yapıyor. Tüm kıyafetlerimiz hazır, tertemiz, ütülü, misler gibi kokuyor. Mutluyuz, okul bahçesinde biraz koşturduktan sonra toparlanıyoruz, müzik başlıyor. Nizami sıralar var ve yürüyoruz. Uzun bir yolculuk gerçekleşecek, bando takımının sesi zar zor duyuluyor. Caddeye çıktığımızda yarı durarak yarı ilerleyerek evimin önüne kadar geliyoruz. Duraksıyoruz, bütün çocukların gözü sıranın sağındaki apartmanın en üst katında bulunan dairede. Sıradaki nizami düzen bozuluyor, derin bir sessizlik, camlar kapalı. O sırada camda oluşan bir hareketlilikle heyecanlı bir fısıltı dalgası yükseliyor ve tüm sıra iyiden iyiye dağılıyor. Camdan çıkan ilk kişi abim, ardından ablam ve annem, ellerinde kovalar, kovalarda bir hafta boyunca hazırlanan konfetiler. Çocukların üstüne konfetiler yağmaya başlıyor. Kar yağışını ilk kez görmek gibi, uçuşan karahindiba peşinden koşmak gibi, zıplayanlar, çığlık atanlar, safiyane bir mutluluk, her yanım kahkaha.
Şimdi dönüp bakınca hayatımın en lezzetli günlerini bu anlar oluşturmuş hep… Bu anlar hep bir bütünün parçası olarak, o bütünle hissettiğim duygularla dolu. Ben çocuk olmayı çok sevdim, çok mutlu bir çocukluk da geçirdim. Benim çevremde benim hikâyemi kendi duygularının, variyetlerinin, önem verdikleri şeylerin, her türlü davranış/hareketlerinin ve geleneklerinin oluşturduğunu bilen insanlar vardı çünkü. İşte bu nedenle en azından bugün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlarken, hani gerçekten söylemlerimizin hakkını verebilmek için geleneklerinize, duygularınıza, mutluluğunuza, varlığınıza, kim olduğunuza sahip çıkın arkadaşlar. Bugünün çocukları yarının büyükleri zaten olacaklar. Büyüdüklerinde ne olacaklarının hikâyesini belirleyebilmek aslolan. Hadi mutluluktan kahkaha atabilen o güzel çocukları geri getirelim.
Neşe ve sevinç içerisinde, çocuk kahkahalarıyla dolup taşan caddeler eşliğinde kutlayabileceğimiz 23 Nisanlara! Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nız kutlu olsun!
Sitemizdeki diğer anı yazılarını da okuyabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Bugünün Hikayesiyle Yarının Çocuklarına
