Yaşam
Sesimi şiire süren yolcu
sesim ürkek
sürgünde gölgem
ve hâlâ öldürüyorlar beni
kurulan tezgahlar sayısız
ben kimim burada
bu gece konuşmalarında
Delilik ve korku renksiz evlerin tuğlaları gibi
aralıksız ölümü sayıyor idealist çocuklar
bardaktan taşan sular gibiyim
afişe ediyorum sesimi tutsaklığın haklı hayvanları arasında
ekmek arası imgeler yiyorum
Uğultulu eteklerimde çirkin bir zaman
kış bahçelerine batırıyorum gülüşümü
ve şarkılarımın ruhunu bölüyor annemin rüyasındaki buz parçası
örgütlenmiş bir çaresizliktir yaşam
yükseldikçe titreşimi artan
y a ş a m!
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Yaşam
l l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l k ş p m n b ş ğ ü r t y r i l l k m n v c a s d e r t y o p ü ğ ş l k m ö l k m n b v c s d e r t y o p ü ğ ş l m n i ç l k ı j ı u
