Yevmiye
yıkıl ve karşıla!
okunduktan sonra kır “kale”ni!
cezayı suçtan önce işlediler… sır verdim.
bir tek aynalara.
tuzlu su ezdim havanda, gözlerime yenilmedim geceyi kemire kemire ittim kendimi içine zencefilin,
keskindi.
cırnağımda koptu kıyamet,
iğde kolonyası bastım üstüne izinin.
ağzımın kenarından sızan şiirleri sildim elimin tersiyle,
yıkandım buzla kesip incir çekirdeğindeki yevmiyeyi
Niye kimsesi yoktu ki sensizliğin?
Dışarıda seni yakıyorlar, bilmiyorsun,
söndürüyorlar parmaklarının ucuna basa basa beni
içerde izdiham burnundan soluyor,
kavi, sinsi, edebi…
yine bir şeyler olacak,
yeni bir şeyler dolacak diyor bilen biri… tarihimi bugün de başkası değiştirdi… onlardı.
vardılar ve tayyare sandılar ıslıklarını.
uzundu tırnakları
yırttıkça duvarlar kanardı döşlerinde.
söktüler
şafağa yakındı
ne o kaldı sehpada, ne kökümden sonrakiler.
akın vardı,
onlardı,
ölümden sonra keşfedildiler…
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Yevmiye
y n v c s d f k l o p i ş l ş i i ö n b v g t y u ı o p l g h b d s d a e r t y n ö m b i s r t u ı b n ö ç i l ı o p ü e r t y u ı i
