Senli Basamaklar Çıkıyorum renkli, Işıklı basamakları Kalbimdeki yükün, Aklımdaki düşüncelerin Önemi yok Çok uzaklarda olan birine gidiyorum Denizler aşmam gerekse dahi Ona çıkar yollar biliyorum, Her zaman ona çıktı, Bu…
Son Yazılar
Röntgen iliğiyle yaşamalı insan kemiğiyle küt-kalem ‘kül-hayat’ sayılır çıplak anlayamaz seni ‘yâr’dan gayrı kimse iç‘im’ iç‘in’ ––––dünya(m) gam ‘his’ten uzak eylem yok ‘aşk’ı olan yaşar ––ötesi ölüm ‘dil’in dillediği her…
sakınca : özel mülktür girmek yasaktır şurası yasaksa bir fotoğrafımı çekebilir misin? elektronik müzik dışarıya taşıyor. ben dışarıya taşan elektronik müziğin içerisinde yürüyorum. diğer insanlarla daha fazla temas kurmamak için…
Yer Yer Sağanak Yağışlı Yazı Yağmur yağıyor Ömür Hanım, diyor Şükrü Erbaş. Ya hu bu nasıl bir şiirdir! Tüm hayatını özetliyor insanın; beklentilerini, beklemekten vazgeçtiklerini. Her yağmur yağdığında Şükrü Erbaş’ın…
Ben Yokum Hazır değilim, Hazır olur mu insan? Sevmeye, özlemeye... Ben de hazır değildim. Böyle gelip gitmelerine. Nasıl vuruyor yüreğime gözlerin... Kent kent gitmek istiyorum uzaklara. Kaçmak istediğim sensin Kaçmak…
Karbon Dengesini bir türlü bulamayan bir dünya elimde titreyen su bardağı yere düşürsem gök gürler mi dostum? Dünya boktan bir yer zaman, kemiriyor cümleleri biz yazdıkça topuğumda diken kurşun kadar…
Kudret İnsanların yanması için küçük bir kıvılcımın yettiği gündeydim. Aralık’ı bekleyen yoktu sönmek için, zaten Temmuz da günahsızdı. Ellerim cebimde, sıcaklığıyla kendini avutuyordu o vakit. O vakit ki, ceplerim yanmaya…
Tozdumangrisi ‘yol’a inanmayan iz sürmez ‘ölüm’ü evetlemek kaçınılmazdır gün düşleri gece kabûslarından kara hangi kaygıyı kayırmış şimdiye kadar ‘hiçlik’ yalnızlığa katlanmak kederli kader kesik anı kesin an gibi yalan zarâfeti…
Baba Oluyorum Eğer boşanmak isterse, boşansın. Ne yapalım hayat böyleymiş, kısmet falan derim. Parkın yanından geçmeyeyim diye kırk takla atmaktan yoruldum. Kaç ay oldu bebek doğalı daha ziyaret edemedik kardeşimi.…
Dönüşüm - 1 I. Alea iacta est. - Ok yaydan çıktı. Jül Sezar Sessizdi, karanlıktı. Vakit gece yarısını geçmiş, denizden gelen hırçın dalgalar kesilmişti. Çoktan bir şişeyi devirmiş, hâlâ birbirimize…
Şapkamı Önüme Koydum Yarından hep şüphe duydum. Geleceğin felaketleri, günümüzün çırpınışlarında saklanmıştı çünkü. Yarına dair dost meclislerinde bir sohbet açıldığında, kendimi karanlık bir mağaranın içinde hissetmem bundan… Korkmak değil, çekinmek…
Neden Başlamadım? Hayatta, alışılagelmişin dışında bir fobim var: “Kendimi yanlış ifade etmek.” Öyle ki; bu korkum yüzünden bitmek tükenmek bilmeyen üniversite hayatım boyunca, havadan puan alabileceğim sunumlardan arkamdan atlı kovalarcasına…