Marjinal

Marjinal

Kendimi kandırabilseydim sigarayı bırakmıştım çoktan. Kendimi kandırabilseydim ağzımda hâlâ emzik vardı. “Cedric” adlı çizgi film yeni bölümler çıkarırdı mesela. Cedric olsaydı iyiydi şimdi.

Birtakım konulara hâkimiz, biliyoruz. Bilmek hoşumuza gidiyor -bilmemiş olmanın güzelliği damağımıza değmediği sürece-. Yıllanmış fahişelerin bilmediği bir seks türünden bahsediyor gibiyiz. Bu bir illüzyon ya da doksanlı yıllardan kalma bir şarabın tadı gibi değil, fakat öyle olduğuna mukaddes bir inancımız var. Ve ben ne ermişim, ne de bir yere yetişmiş. Sadece; pencereyi açmadığım için sigara dumanı beni boğuyor, konu tastamam bu kadar.

Karşı koyulamaz bir albenisi var Dünya’nın. Ve karşı koyabileceğiniz negatif durumlar. Dilinizi bile değdirip tadına bakamayacağınız bir kaderden ötürü ayaklarınız yorganınıza uyum sağlamak zorunda kaldı her daim (virgül kıtlığından dolayı özür dilerim.) Sizi gündelik çetrefillerden alıkoyacak bir yorgan, yol, hedef… Her neyse.

Bugüne dek birkaç defter yaktım. İçinde kirlettiğim sayfalar mevcuttu. Kül halini alan her sayfa bir hatama denkti. Hayır, yazım hatalarından bahsetmiyorum; hayati hatalar. Bazen tertemiz bir sobada bu eylemimi gerçekleştirdim, bazen açık havada çizgiler halinde uzayan dumanları izlerken -atmosferi zedeleyerek yaşama ihtimalimizi biraz daha zorlaştırmış oldum, özür dilerim.-Sonrasında aklımın gözüne sürdüğüm birkaç fikirle-bazen öğütle- ısınmaya çalıştım. Yaz sıcağında böyle bir ihtiyaç saçmalığı ancak benden beklenirdi. Beklenileni vermeyi de sevmezdim oysa, zira insanlara karşı sosyal hizmete girerdi bu bir nevi. Oysa ben Radyo ve Televizyon Programcılığı okuyorum, dahası; o beni okuyor, canımdan başlayarak.

Sürahiden bardağıma su dolduruyorum -su doldurduğumu sanıyorum.- Dilimle öpüşüp boğazımı aşındıran sıvıda ne hidrojen mevcut, ne oksijen. Başka bir şey; bildiğim tat, bilmek istemediğim bir dokunuş. Şimdi bu konuyu hayata yormanız gerekir. Siz yağmuru beklersiniz iklimin sözüne kanıp. Fakat bulutlar naz satar topraklara. Sevdiğiniz insan arasın diye beklersiniz, telefondaki namı diğer arkadaşınız kredi kartı borcunun son günü dolayısıyla sizden para ister. Annenize sarılmak istersiniz; ama ya anneniz ölmüştür, ya aranızdaki samimiyet. Birkaç satır önceki sevgili yorganımızı hatırladınız mı? O zaman başka sualim yok.

Demem o ki; kendinizi kandırmayı istiyorsanız bundan haberiniz olmasın. Ben denedim ve bu deney sadece ölü kobaylar doğurdu. Umarım sizin kobaylarınız tek parça kalır. Ve naçizane bir tavsiyem var kendini kandırmak isteyenlere. Bardağınıza doldurduğunuz, boğazınıza kavuşan sıvının su olduğundan emin olun.

Ve tekrar, ne şiiriniz varsa görün.

Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.

Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Marjinal