Her şeyin sonundayım
Çok da önemi yok artık hiçbir şeyin. Hiçbir şey gecenin sessizliği karşısında bir anlam ifade etmiyor. Ama şehrin ışıklarının da değeri kalmadı gözümde. Şehrin ışıklarının en ufak bir değeri de yoktu aslında. Hepsini ben yaptım. Ben verdim ışıklara o değeri. Sarı bir ampul hüzün yayardı geceye. Geceninse, hüzün için ihtiyacı yoktu sarı bir lambaya…
Biz çok şey öğrendik bu hayattan. Çok geceler gördük uzun, soluksuz… Ama hayatımızın bir köşesinde durmuştu her şey! Biz o her şeye rağmen yaşıyorduk işte. Bedenden ayrılmış bir ruh gibiydi varlığımız… Bir süre sonra anlatılan tüm hikâyeleri dinliyormuş gibi yaptık. Çünkü tüm hikâyeleri biliyorduk artık. Üzülsün istemedik karşımızdakiler, ama karşımızda bizi üzmek için sabırla bekliyorlardı.
Hiç gelmeyecek olana aşık olmak, bu zamanda bir gereklilikti belki de. Gelenler, yatağında hüzün kokulu anılar bırakıyorlardı çünkü. Belki sarhoşluğum da bu yüzdendi. Suskunluğum bu yüzden. Ama bir durakta bekler gibi bekledim seni ben. Ya çok erken gelmiştim, ya da çoktan gitmişti giden… Yağmur yağdı sokağıma –sokağım ki hüzünle komşudur tüm evleri- kuşlar kondu ve hatta dokundu bir çocuğun gözleri belli belirsiz… Ama sen yağmadın, konmadın, hiç dokunmadı gözlerin… Sen bu sokaktan hiç geçmedin!
Garip bir rüzgâr esiyor şimdilerde ve garip onca şey yaşanıyorken hala; Ben elimi eteğimi çekiyorum tüm illegal eylemlerimden. Biraz daha az içiyorum tütünü… Sonra benim bütün kederlendiğim insanlar mutlu oluyorlar. Sihirli bir değnek görevi üstleniyorum ben bu sahnede. Başrolü kapan yakışıklı çocuklara bakıyorum, güzel kadınlarla sevişiyorlar. Set ekibi her zamankinden biraz daha sinirli… Hiç görmediğim mutlulukları çekiyorlar. Yüzlerinde bin türlü kederle beraber… Herkes sahtekar olmuş bu gezegende, garip bir hikayeyi hep birlikte üstleniyorlar!
Ben biraz daha, her şeyin sonundayım artık. Ellerimin kirini temizlemem güç. İçimdeki çocuğun katiliyim. Yaşlanmış ruhumun da gardiyanı. Sevgi, aşk, öpüşmek güzel şey; ama düş kırığı geceler kalıyor gerilerde. Kalan her şeyin bir ağırlığı, yükü oluyor; Kaldıramıyorum… Ama bir oğlum Deniz, bir kızım Böğürtlen; çocuklarımın anası, sevgilim, canım, her şeyim… Tütün kokan ellerimle okşayamam artık tertemiz yanaklarınızı; çünkü ben her şeyin sonundayım biraz…
22.01.16 02.12
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Her şeyin sonundayım
