Gereği Düşünüldü
Gecenin bilmem kaçı olmuştur. Kimisi sabahın ilk saatleri de der bu anlara. Ben demem! Gecedir hala, gün aydınlanmamıştır henüz. Gün aydınlanmaz hiç. Hep aynı kararlılıkla, karanlık ilerler saatler… Ama ilerleyemez adımların. Hatta geri geri gidersin. Dünyanın döndüğünü söylerler bin yıldır. Sana göre bir bokun döndüğü yoktur. Her şey yerinde sayıyordur inatla. Yağmur damlaları bile aynı kederle düşüyordur omuzlarına… Omuzlarına biriken damlaları bile taşımaya gücün yoktur. Sonra güneş gibi bir şey doğar ve insanlar dökülür sokaklarına şehrin. Sen şehirde fazlasındır. Sen dünyaya fazlasın ve dünyaya bile sığınamıyorken, kendine sığmaya çalışıyorsundur. Boşuna debeleniyorsundur, herkes bir yol çiziyordur. Herkes senin bedeninin üzerinden çiziyordur yolunu. Herkes kendi rolüne sıkı sıkıya sarılıyordur. Ve sen de mızıkçılık yapıyorsundur inatla. Kimse mızıkçıları sevmiyordur. Sevmez kimse aykırılığı! Herkes kendi oyununda kahraman, kendi liginde şampiyondur…
Sığındığın köşe başlarında, usul usul içiyorken sigaranı; birilerinin adımlarını sesi bile ürkütüyordur bedenini. Anlatmak istediklerin vardır. Anlamadıkları açıktır insanların. Sonra tüm sohbetler yarım bırakılıyordur. Çünkü herkesin senin sohbetinden daha değerli şeyleri vardır bu hayatta. Herkesin her şeyi yapma durumu vardır. Kimse bir şey yapmıyordur. Geçiriyordur günleri. Kaldırım taşlarının sökülüp yeniden yapılması gibi gereksizdir yenilik. Eskiliğe savaş açıyordur çağın büyük adamları. Eskilerin güzel günlerini anımsıyorsundur. Anımsadıkça hayret ediyorsundur. Hayret ettikçe gözlerinden yaşlar boşalıyordur. Gözlerin kimi zaman kan ağlıyordur. Ahkam kesen takım elbiselere bakıp, bileklerini kesmek istiyorsundur. Ama ölme cesareti gösteremiyorsundur. İçinde kurutamadığın bir yaştır umut. Ve içinde olduğu sürece inatla o yaşın içinde boğulmaya mahkum bırakılıyorsundur. Sayısızdır sorunların ve eksiktir soranların… Sayamadığın yıldızlarla eş değer kalabalığı işgal ediyordur. İçindekileri bir dökebilsen, bu kayıtsız insanlığın sonu olacaksındır. Ama ne dökülüyordur içindekiler, ne de seni yok ediyordur. Sadece kullanmış bir sayfanın silinmiş hali vardır üzerinde. Kimse okumak için eğilip de almaz. Sen savrulursun ayaklarının altında. Hızlı adımların rüzgarıyla oradan oraya harcanırsın. Peşin sıra bir hüküm verilmiştir. Yüzüne okunamamıştır henüz. Okunamayacaktır. Belki de hiç okunmamalıdır.
“Gereği düşünüldü, sanığın idamına…”
01.04.15 14.35
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
