Evlilik
“Allah eş olma yoluna ilk adımlarını atmış bu gençlerimizi mesud etsin” duasıyla tüm basitliğini yitiriyor. Arkasında kocaman bir anlamı barındıran, iki kişinin birbirine tutunuşu… Kuşaktan kuşağa süregelecek olan. Tabii imkan dairesinin muhtemel optimum düzeyi, süregelmesi…
Dünya ve ahiret… Çift boyuta sahip olan bu evlilik düzeneği, beslenilen sevgi kalıntılarıyla ayakta durmakta. Kalıntıların zaman zaman birleşimi sonucu ortaya çıkan tebessümlerin etkisi de bittabi unutulamaz.
Evliliğin yalnız iki kişi arasında olmayışı, ailelerin birbirini tamamlayıcı bir varoluşa kavuşması ne kadar da zahmetli… Ne kadar da seçici…
Yaşantımızın kara lekesi… İnsanlarımız ve hatta dünyamız üzerinde saklı bir cehalet… Bir yanda küçücük yaşta uçmaya çalışan küçücük bir kız. Duyguları, sevgisi, hayattan beklentisi önemsenmemiş bir paçavra gibi atılan hatta satılan.; diğer yanda yaşını başını almış, biraz kodaman, biraz kirli yüz, biraz fiyaka… Belki ikinci veya üçüncü eşini sahiplenecek… Evlilik amacına hizmet etmekten vazgeçiyor.
Sahi bu kadar basit mi?
An geliyor, insan belki de hatasına veya gerçek yüzüne yenik düşüyor. Olmaması gereken duyguları, yıpratıcı sesleri, yıkıcı nefreti… Yi yang’ın ‘sevgi olmazsa nefret olmaz’ unsuru, zıt kutupların birbirini bağlaması… Her zaman tutuculuğunu koruyor. Bu duygu iki dudağın arasından çıkagelirken nifak tohumlarını yeşertiyor. Birlikteliği bazen yok oluşun kıyısından saptırıyor; bazense yok oluşa saplıyor.
Yok oluşun külleriyle tekrar dirilir mi birlikteliğin bedeni? ‘Büyük aşklar, nefretle başlar’ sözü doğru muydu gerçekten?
Hayat arkadaşlığı ilk günkü gibi pembeleşse, fedakârlıkları çıkar gözetmeyecek hale bürünse. Yaşanılan her ay, balayı katına yükselse. Aşk yerini saygıya bırakmasa…
Olmaz. Sözler yalanın kucağına atılması gereken adımlar gururun esiri olmak zorunda. Değil mi?(!)
Lakin sevgiler gerçektir.
Filhakika gerçek…
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Evlilik
