Ben Alice Olabilirim, Harikasız Olanından
Kendini bilmeyen insan hep başkasında arar hatayı. Kendini dinlemekten çok susturmaya, uzlaşmaktan çok kendini en çok rahata kavuşturacak cevabı kabul etmeye zorlar kendini. Hep eleştiriyorum, peki ben? En azından hatayı kendimde arayacak kadar da olsa çıkarmışım kafamı kumdan. Her şeyin rakamla ölçüldüğü bir çağda kelimelerle var olmaya çalışmak o kadar güç ki. En derinlerimin ifadesine çalışmak. Kimse görmek istemiyorken, gözlerine sokmak. Dikkatlerini çekmeyi bir başarabilsem, tutuvereceğim elimdeki feneri gözlerine. O zaman kıpırdayamayacaklar ve hiçbirine merhamet etmeyeceğim. Madem artık kurallar böyle, seyircisiz geçen ömrüme sayacağım. Boş salona oynamak benim için sorun değil de, onların gözünde iyi “en çok”la sınırlı ya; al sana kapalı gişe.
Artık anlamaya çalışacak mısın?
Çok geç kalmış olmayasın?
Olur mu canım?
Çocuk mu yapıyoruz geç kalacakmışım?
İş mi bulamayacakmışım?
Ah, tatlım hiçbiri değil.
Oh, endişelenecek hiçbir şey kalmadı artık.
Tepkisiz, uyuşmuş kalakalacaklar öyle. Geçip gidemeyecekler sanki çok önemli işleri varmış gibi yapamayacaklar. Kurtarıcınız olacağım aslında, artık hiç “mış gibi” yapmak olmayacak. Ama tabii fark etmeyeceksiniz. Benim için de fark etmez ki sizden ümidimi keseli çok oldu. Alice diyebilirsiniz bana sevgili tavşanlar. Ama burası hiçbir zaman bir Harikalar Diyarı olmadı. Aksini iddia eden tavşan olursa, kimlik bunalımı teşhisimi koyuveririm. At gözlükleri senin için değil, sevgili tavşancık.
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz. (Alice)
Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
