Yüzlerine bakıyorum,
yüzleri yok gibi
yüzleri garip
yüzleri çatılmış kaşlardan ibaret!
Yüzlerine bakıyorum
yüzlerini, yüzüme gözüme sürüyorum
yüzleri anlamaktan uzak!
Yüzlerine gülüyorum,
belki de içtenlikle sevebilirler diye sadece!
Yüzlerinden düşen bin parça oluyor,
yüzlerinden eksiliyor ümit ve yüzsüzleşiyorlar!
Bu yüzden kederliyim
bu yüzden yüzüm deliniyor
yüzüme kızamıyorum, gözlerim yaşarıyor
gözlerimi oyuyorlar, gözlerim kararıyor…
Yoğun bir buluta giriyor umutlarım
sisli havalarda alçalıyorum kayalıklara doğru
ve bedenim paramparça savruluyor bu ruhsuzluklarda…
Yüzlerine haykırmak istiyorum vefasızlıklarını!
haddim değilmiş gibi geliyor sonra,
ki ardından yetkililerin yüzlerine bakıyorum,
belki birkaç beylik laf ederler umuduyla,
susuyor herkes!
Susmak yüzsüzlüktür benim nazarımda!
Susmak cehennem zebanilerinin işi!
Ki biz yüzleri garip kalmış bir avuç insanız nihayetinde!
Ne zaman silindi yüzlerimiz, ne zaman bitti bu küçük hikâye?
Ne zaman tüketildik?
21.15 17.11.14
Yazarın (KorsanKalem) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
İnstagram hesabımızı da takip edebilirsiniz.
Yüzsüz bırakıldık ve yüzüstü yakalandı umutlar…
Yü z le ri ne ba kı yo ru m yü z le ri yo k gi bi yü z le ri ga ri p yü z le ri ça tı l mı ş ka ş la r da n i ba r et Yü z le ri ne ba kı yo ru m yü z le
