Uçurtmaların Kalbi
Sığınak değil bu dünya
hiç olmadı
ve sıtma nöbetlerinde yitirdi çocuklarını şiir
sokaklar terkedildi
bahçelerde hep bir gözyaşı
sürgündür dilin kilitlendiği bütün yerler
ve susluktan çatlayan gölgeler,
yırtmalıydı sabrın bağrını atlarken dikenli çitlerden
Yazmak; bitmeyen bir yas
yaralı, kötürüm…
ah sesim; akıl bağını yitiriyor
“suçsuz bir dil edinmek” için
bileğimi tutuyor kaos
ve dünya kardeşlerim ateşler içinde
uçurtmaların kalbini vururken zorbalar!
Yazarın (luvima) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Uçurtmaların Kalbi
l l k l k g h e r t y u ı o p ğ ü i ş l k j h g f d s a z c v b n m ö ç i l k j h g f ı k u p ğ ü r e s d l l k ş p m n b ş ğ ü r t y r i l l k m n v c a s d e r t y o p ü ğ ş l k m ö l k m n b v c s d e r t y o p ü ğ ş l m n i ç l k ı j ı u
