Ben sanırım öleceğim. Şu an şu saniye. Yok olacağım bütün varlığımla. Mümkünsüzlükler yok olacak. Varlığımın reddedilişiyle silineceğim İz bıraktığım her şeyden. Canım acıyacak Yanacak sözcüklerim Dökülecek avuç içlerinize Uzaklıklara muhtaç…
Son Yazılar
kaç şiirlik canın kaldı kaç günaydın dedim sana gecenin sırtından, gecenin sırtında bir ışık yarası senin başkasına gülümsemene benziyor.. stetoskopla adımlarını dinliyorum yangın merdivenlerinden kalbime indireceksin sonunda kendini, belki üç…
Dönüşüm - 1 I. Alea iacta est. - Ok yaydan çıktı. Jül Sezar Sessizdi, karanlıktı. Vakit gece yarısını geçmiş, denizden gelen hırçın dalgalar kesilmişti. Çoktan bir şişeyi devirmiş, hâlâ birbirimize…
Sev(il)mek Sevmek mi, sevilmek mi? Bir yerde rastladım bu soruya. Aslında genel olarak takıldığımız bir şey. Cevap olarak çoğunluk sevilmek demişti gördüğümde. Ah yine her şey karşı taraftan beklenmiş. Sevilmek…
Ağıt İnsan şımarmak istiyor. Ne bileyim böyle saçlarının okşanmasını, bir kedi gibi mırlayıp sırtüstü yatmayı, ayaklarını havaya dikmeyi falan. Sana koşulsuz sevgi sunan birinin hemen bir nefes ötesinde olmak istiyor.…
Ben Seni Sen öylece bütün dertlerinle Alıp başını gitmelerinle Beni de götürürsün gittiğin yere... Sarmalayan dört yanımı su yeşili, Arasında bir damlaya yansımış gözlerin. Hadi gel bu defa kaçıralım otobüsü!…
Denizin Kadın Tonu Güzel bir şiirin Çirkin bir anlama vurulması bu Zaman kendinden geçmiş Bırak şimdi Leyla’sını, Kerem’ini Ben hâlâ yaşıyorken Kalkıp da, güzel bir şiir olur musun bana? …
Ebe Sensin Ne zaman biz olmaktan çıkıp başkası olmaya başlarız; ya da biz hep biz olarak kalırız da o birileri yüzünden mi başkası olduğumuzu düşünürüz? Suçu zamana atmaktan vazgeçtiğimiz gün,…
Yürüyorum Aranızda Yarını olmayan günler içinde yalın ayak ruhumla yürüyorum aranızda Öyle kalabalıksınız ki kıyamet sessizliği var aranızda Feryat figan gözlerimi, haykıran sözlerimi sevgisizliğinizin sesinden duymuyorsunuz İçinizden dünyalar geçiyor Ellerinizden…
Acı Dolu Bir Ağıt - 2 Gözlerine baksaydınız bin hançer saplanırdı kalbinize Hiç sevilmemiş gibi Hiç sahiplenilmemiş gibi Yabancı bu dünyaya Yalnız başına kalınmış bir oda gibi Yok olmaya mahkûm…
Galiba Sanırım özledim kimon Kendimi yormadan yaşamayı Kucağımdaki kedinin mırıldanışına gülümsemeyi Bir bakışa takılıp düşmeyi Derli toplu masamı Yerli yerinde düşlerimi Kendimi cesaretlendirdiğim aptalca vakitleri Sanırım, özledim Galiba özledim kimon…
Hangi Renk? Bu satırları yazmaya başlamadan önce birtakım soru işaretleriyle itişip kakıştım. Hâlâ da yakamı kurtarmış değilim. İçimdeki şüphenin yazmamı engellemesi gerekiyordu şu saatlerde. Fakat nedense, düşünürken yazmayı tercih ettim.…