Denizin Kadın Tonu

Denizin Kadın Tonu

Güzel bir şiirin

Çirkin bir anlama vurulması bu

Zaman kendinden geçmiş

Bırak şimdi Leyla’sını, Kerem’ini

Ben hâlâ yaşıyorken

Kalkıp da, güzel bir şiir olur musun bana?

Güzel bir yalan uydurur musun?

Kaderin, bizi o ceviz ağacının altında uydurduğu gibi

Ya da

Vakitsiz düşen yağmurun, ağaçları kandırması gibi

Rica etsem, kandırır mısın beni?

Kirpiğinde yaşamak mümkün mü?

Ölmek? Ölmek olmaz!

Kendi çöplüğümde ölmek koymaz da

Senin kirpiğine ayıp olur şimdi

Hem, çekinirim ölmeye sonra

Oralarda ölmek…

Ölmek, olmaz!

Biraz kahve doldurur musun bardağıma?

Veya ağırlığınca ümit, göz kapaklarıma

Fark etmez; tadı da, tuzu da

Aman,

Aman senin elinden olsun da

Söyle bana, denizin kadın tonu

Yaşıyor muydun, öldüğünü hatırladığında

Yoksa…

Yoksa bir serçe, saçına pençelerini geçirmedi mi hâlâ?

Bir acıyı hissetmedin mi daha?

Yazık olmuş, denizin kadın tonu

Seni kokundan tutup yaralamayan kuşa da, acıya da

Satırlar tükeniyor, bilesin.

Sahi, evvelden alışıksın tükenmelere

Aslında, gözümde her tükenişini şiirle anardım

Anardım da;

Onlarca şairin sitemiyle kim uğraşacak şimdi hülyalarda

Hem sonra; şiir kim, ben kim

Ve başından,

En başından beri yakıştıramadım kadın

Söyle bana

Tükenmek kim, sen kim

Sitemizdeki diğer şiirlere de göz atabilirsiniz. 

Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.