Sözcüklerin Büyüsü

Sözcüklerin Büyüsü

“Unutmamalı ki hiçbir yara izinin çirkin olmadığı gibi kusurun da bir güzelliği vardır; bize eksik yanımızı hatırlatır.” demiş Ramazan Sarısakal, “Apophenıa” kitabında. Unuttuğumuz o güzellikleri…

Bakıyorum da etrafıma… “Söz sahibi” olma derdinde herkes… Kimse “söze sahip” olmayı önemsemiyor. Düşünüyorum bizim olmasa sözcükler, onlara ne anlam verirdik diye. Ne diye adlandırırdık acaba? İnsan, olmayan bir şeye bile “yok” “boşluk” kelimelerini verebilmiş. Anlatamadıklarımıza bile isim verebilmişiz. “Konuşabilmek” ve “konuşmayı bilmek” arasında büyük fark vardır. Keşke ilkiyle yetinip kalmasak. Keşke söze yalnızca sahip olmak mutlu etmese de bizi, o sözün birer sahipleri olabilsek…

Ve… keşke insan kusurlarıyla sevebilse kendini, karşısındakileri. Öyle mükemmel olmaya çalışmasak mesela. Aynılaşmasak, tıpkılaşmasak. Birbirine benzer iki farklı kelimenin yalnızca bir harfini değiştirdiğimizde bile farklılaşan kelimeler gibi, o kelimeye benzemeye çalıştıkça iğreti duruyor olmayan şeyler üzerimizde.

“Artık, bugünün dünyasını boş ve ayrışık kılmaya çalışan, sessizliğin yokluğudur. Kaynakları gasp edilmiş ve kurutulmuştur. Makine, küresel olarak uygun adım ilerliyor ve sessizlik, gürültünün henüz nüfuz etmediği, önemini kaybeden bir yerdir.” der John Zerzan. Halbuki öyle kıymetli ki sükût. Konuşmayı bilmek öyle anlamlı. Sözcükleri onları hak edene verin. Ve unutmayın, o kelimelerin göğsünde alev var, aşk var, mutluluk var, hüzün var. Bu dünya sözcüklerden ibaret ve yine unutma sende ne varsa kelimelerde de aynısı var.

Ne demişti Aldous Huxley, Cesur Yeni Dünya’da:

“Sözcüklerin iyi olması yetmiyor; onları iyi bir amaç uğruna kullanmak gerekiyor…” Unutmayın, sözcükler karşısındakine büyü yaparlar…

Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.

Bizleri instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.

Sözcüklerin Büyüsü