Kâğıttan Çiçekler
Uzun bir yolculuktu. Artık bir kaosu geride bırakmanın rahatlığıyla sigaramı büyük bir keyifle yaktım. İki ay sonra ilk defa Balat’taki evime geldim. Pencerenin önündeki çiçekler solmuş. Yorgunum. Onları kaldırıp çöpe atacak gücüm yok.
Aklıma Maria düşüyor.
Koca imparatorluğun lime lime edilişini İstanbul’da polis olarak izlemek yerine Anadolu’da büyüyen umuda katılmayı tercih etmiştim. Umudun her zaman bilgiye ihtiyacı vardır. Bilgiyle elde edilen güç umudun büyümesini sağlar. Ben ve benim gibi polisler o umudu alevlendirmek için ulaşabildiğimiz her bilginin peşine düşüyorduk. Maria’yı da Tokatlayan Oteli’ne gittiğim bir öğleden sonra gördüm.
Memleketinden binlerce vatandaşıyla İstanbul’a sürgün edilen katil Maria.
Otelin karşısında meyve sandığından bozma tezgâha özenle dizdiği renkli kâğıt çiçekleri satıyordu. Bozuk Türkçesi ve çekingen sesiyle para kazanmaya çalışan Beyaz Rus… Ruslara özgü kısa saçları gri-mavi gözlerindeki masum bakışları gizliyordu. Sonraki günlerde hep karşıma çıktı, aynı yerde. Ondan hiç çiçek almadım. Gerek duymadım.
Serin kasım sabahı, Tünel’de, meydana bakan kafede kahve içiyor ve İngiliz askerlerini izliyordum. Karşı binadan gelen bağırışlar tüm meydanı inletti. Ses, Beyaz Rusların çıkardığı gazete bürosundan geliyordu. Bir kadın feryat figan yardım istiyordu. İki İngiliz askeri hemen kadının yanına gitti. Ben de sezdirmeden olay yerine yaklaştım. Büronun caddeye açılan kapısına ilerledim, dikkat çekmeden. İçeride boğazı boydan boya kesilmiş ceset vardı.
İki gün sonra Bolşevik casus Vatali’den genç bir kadının Burgazada’ya kaçırılması için bizden yardım istediğini belirten şifreli bir not aldık. Maria adındaki bu kadın, kimsenin dikkatini çekmeyen, gazetelere haber olmayan, bizim bile duymadığımız üç Rus kızın intihar etmesinde parmağı olan matbaa sahibini öldürmüştü. Adı Dimitri olan adam uyuşturucu etkisindeki genç kızların çıplak fotoğraflarını çekmiş. Kartlara basıp işgal orduları askerlerine satmış. Bu yüzden intiharlar haber olmamış. Maria arkadaşlarının intikamını almak için adamın boğazını kâğıttan yaptığı çiçeğin yapraklarına gizlediği jiletle kesmiş. Gece Maria’yı gizledikleri kayıkhaneye gittik. Onu görünce ilk fark ettiğim şey gözlerindeki alev oldu. Masumiyeti o adamla birlikte ölmüştü…
Konuklarımızın diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– Kâğıttan Çiçekler
