İnatçı Keçi’den Küçük Kara Balık’a
Yazmak için yoğun bir duygu seli bekliyorum uzun zamandır. Yazmaya değer bir şeyler olsun elimde. Yazmaya değer şeyler nasıl elde edilir? Sadece ve sadece saatler boyu düşünerek, bir duvara bakarak mı? Henüz o aşamaya gelemedim ben. Yaşadıklarım oluk oluk akamıyor ellerimden. Kelimeler takılıyor parmaklarıma hala. Örümcek ağındaki kara sinek gibi kelimelerim. Çaresiz ama yine de çırpınıyorlar avuçlarımda. Öğrenilemeyen çaresizlik onlarınki. Öğrenilemeyen değil öğrenilmeyen inatla.
İnat, sefil hayatımın kadim dostu. Eğer gezegenlerin konumlarının kişiliğinize etkisi olduğuna inanıyorsanız üzgünüm ama o kişiliği oluşturmak için pek çaba sarf etmediğinizi söyleyeceğim. Düşmanca belki. Ama daha kibar nasıl söylenir bilmiyorum. Keşke nasıl söylediğime dikkat ettiğiniz kadar ne söylediğimle de ilgilenseniz. Buraya nerden gelmiştik? Ha evet, inat diyordum.
İnatçıyım ben ama köprüdeki diğer keçiye yol vermeyen bir inat değil bu. Senin bana dayattığın doğruya boyun eğeceğime köprüden serin sulara bırakırım kendimi inadı. Gerçi gereksiz kahramanlığa gerek yok, döner diğer keçinin yolundan gider yol boşalınca geri dönerim en kötü. Biraz zaman kaybettirir belki, belki bir süre diğer keçi kazandığını düşünür. Belki yol boyunca böbürlenmelerine ve alaylarına katlanmak zorunda kalırım keçinin. Ama en sonunda döner yine kendi yoluma giderim. Yenilginin nerde başlayıp zaferin nerede bittiği sorusu yankılanır, köprümün kurulu olduğu vadide. İstediğimi yapacak kadar vaktim kalmaz en sonunda belki ama bir soru işareti bırakırım bir zamanlar evim olan vadiye, ırmaklara ve balıklara, küçük kara balıklara. Bu da huzurla ölmeme yeter sanıyorum.
Diğer yazıları da okuyabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– İnatçı Keçi’den Küçük Kara Balık’a
