ayak içi bir gülümseme gülümsesene bu sene son sene
ayak içi bir gülümsemen vardı
kalbimin tam doksan diye tabir edilen yerine,
sesinin çekip gitmişliği abandı
yakın mesafeden yakın mesafeme bel altı çalıştı
bu hakemsiz bir boks maçıydı
intihar tutkulusu bir boksörün,
çok nakavt oldun kalemim
kalemim biraz sus
hep gittim ve döndüm
hiç konuşmayan bir ağız buldum öptüm
nasıl sıkıştım
kendi kalbimde kendime sandalye kalmadı
nasıl küçüldüm
sevgin büyüdükçe benjamin buttonlaştım,
anlattığım şeyler aynı olsa da
işte yeni bir dua aynı şarkılardan bıkmış bütün ölülere…
ölmeden önce son bir saniye
dudaklarımın dudaklarını airball öpüşü
son bir dokunmayış dokunmayış
kayış koptu kayış
biraz rüya rüyamda seni içlemek,
mutlaka al sesimi
sesinin değdiği günaydınlarla günahlarım kaybolur,
çarp yüzüne gözyaşımı
ayıl
kalbimin tam doksan diye tabir edilen yerine…
…dipnot: hey sen oradaki seni anlıyorum, hey bu ne korkunç bir karanlık böyle!
Yazarın (iki öpücüklü adam) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
a s d f g h j k l ş i ü ğ p o ı u y t r e z c v b n m ö ç ğ p o ı u y t r e a s
