serbest
Birden, hışımla montunu kapıp evden çıkanlar gibi yazacağım, fazla düşünmeden,
Fazla özenmeden.
Hissedilen, doğru anda gelen ilk öpücük gibi sezgisel,
Kulaklığını dahi almadan kapıyı çarpıp çıkar gibi fevri olacağım.
Yola bakıyorum şimdi, araçların ışıkları gözlerimi alıyor,
Fazla geliyor Ankara’nın sarı sokak aydınlatmaları ve araç farları,
Karşıya geçecek vakit var ancak bekliyorum, öyle bir atalet var üzerimde.
Neyi bekliyorum sahi?
Gelişini mi mutlu günlerin yoksa gidişini mi tatsız düşlerin,
Yine hangi yanlış durakta, hangi mümkünatı olmayanları bekliyorum?
Bir parça Ankara edebiyatı, neden olmasın?
Biraz da fakir edebiyatı olacak çünkü severiz böyle duygulanmayı,
Daha doğrusu duygularımız olduğu illüzyonuna kapılmayı.
Sarı sokak lambaları altında dolu bir kafa,
Muhtemelen boş bir cüzdan,
Gecenin ilerleyen saatleri.
Farklı gecelerde, binlerce insan yürüdü bu şekilde,
Biliyorum.
Hayat kısa ve dünden bugüne süratle geliyoruz,
Kafamızı dolduran o büyük mahvoluşlarımız dahi terk etti bizi,
Boş bir kafanın, dolu bir kafadan ağır olabileceğini kim tahmin edebilirdi?
Ölüler gibi bomboş şimdi zihnim,
O büyük mahvoluşlarımı dahi özlüyorum hatta.
Final yapmanın zamanı geldi çünkü,
Yakındıklarımı yaptığımı fark ettim, bu yazıyı yazmak da buna dahil.
Harekete geçmek yerine,
Düşünüyorum.
Montumu kapıp yürümek yerine,
Yazıyorum.
Yazarın (antropolog) diğer yazılarına da göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
Haftalık bültenimize ücretsiz abone olup gelişmelerden haberdar olabilirsiniz.
– serbest
