Korku her şeyi bitiren bir duygu… Korkmak! Geleceğin belirsizliğinden, banka hesabının eksi bakiyesinden, baba gibi olmaktan, anneyi kırmaktan, hiçlikten… Her şeye dair bir korku besliyoruz. Korkular; paçamızdan tutup adım atmamıza engel olan, yokluğu varlığa çevirme savaşında en güçsüz cephemiz. O kadar etkili ki, değdiği her bir farklı rengi atom bombası gibi tek bir renge bürüyor. Annenin oğlunu kaybetme korkusu, zirveye çıkıp aşağıya bakma korkusu, kışı sıcacık içi ısınarak geçirirken gelecek faturanın hane hesabıyla mutluluk muhakemesinde var bu korku. Korku her şeyi bitirir, metroda yer bulabilir miyim, otobüse binsem trafik ne âlemdedir? Geç kalırsam atılır mıyım, suyu ayakta içtim midem delinecek mi? Bitmiyor, geçmişten de geliyor kafamızı çevirdiğimiz her yerde olan bu korku. Aldığın nefesi bile otuzunda kanser edecek beni korkusuyla çekiyorsun içine. Bitmiyor, korkuyorsun. Daha çok korku yaratıyorlar, daha çok. Nefes alamayana kadar… Ve sonra bir gün, beyaz çarşafın parasını da dolabın son taksitine vermişken aniden son buluyor korkular, rengini başka bir renge bırakarak. Korkmak anlamsızlaşıyor, ahenk gidiyor. Tek renge bürünüyorsun, hiçlikle harmanlanıyor ve yeniden korkuya doğuyorsun…
Sitemizdeki diğer denemelere de göz atabilirsiniz.
Korsan Edebiyat’ı instagram üzerinden de takip edebilirsiniz.
b a n k a e k s i b a b a g i b i a n n e yi e r ş e y e d a i r
